تصویر استعاری کهن‌الگوی خورشید در ناخودآگاه قومی خاقانی و نظامی
محورهای موضوعی : اسطوره
محسن ذوالفقاری
1
(دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اراک)
الهام حدادی
2
(کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک)
کلید واژه: یونگ, کهن‌الگو, ناخودآگاه, خورشید, خاقانی و نظامی,
چکیده مقاله :
طبق نظر یونگ، کهن‌الگوها در ناخودآگاه جمعی از طریق نمادها ظهور می‌یابند. خورشید، یکی از نمادهای طبیعی است که با قدرت و درخشندگی و زیبایی‌اش سابقه‌ای اسطوره‌ای در ذهن انسان دارد. در این جستار به بررسی این نماد در اشعار خاقانی و نظامی پرداخته می‌شود. هدف پژوهشِ پیش رو بر این است که تصویرسازی خاقانی و نظامی از کهن‌الگوی خورشید از ناخودآگاه جمعی آنها بن‌مایه گرفته و راز بقای اسطورة خورشید از طریق زبان نمادین شاعران تحت تأثیر ناخودآگاه جمعی است. در نهایت طبق بررسی‌ها مشخص شد دو صفت زیبایی و قدرت خورشید از عناصر بارز کهن‌الگو هستند که از ناخودآگاه جمعی دو شاعر سرچشمه گرفته است و حاصل این دو صفت، تصاویر استعاری ارزنده‌ای است که از اشعار آنها برداشت می‌شود.
According to Carl Gustav Jung, the archetypes appear in the collective unconscious through the symbols. The archetype of sun, symbol of power and beauty, has striking presence in Persian poetry. The present article, by studying the poems of Khāghanī and Nezāmī, tries to show that the archetype of sun is rooted in the collective unconscious of these poets.
_||_