جامی و مشکل عشق
محورهای موضوعی : اسطوره
1 - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم
کلید واژه: عشق, انسان, جامی, حق, هستی,
چکیده مقاله :
جامی افزون بر سرودن منظومههای عاشقانهای همچون "لیلی و مجنون" و"یوسف و زلیخا" به عشق از منظر یک محقق مدرسی و با نگاه و تحلیل عارفان نیز نگریسته است. در این جهانبینی عشق کلیدیترین عنصر است؛ عنصری که آفرینش با او تبیین میشود و در همه جا و همه چیز جاری است. سرآغاز فتنة وجود ، عشق حق است به خویشتن و شهود کمالات خویش. جامی میکوشد گونههای مختلف این عشقورزی و شهود و نیز آدمیان و تنوع نگاه عاشقانة آنان را باز نماید. کوشش او در تبیین سریان عمومی عشق، انواع شهود حق و انگیزههای متفاوت آدمیان، کوششی است سزا و اما در مواضعی مبهم و شاید نارسا و ناتمام. در این نوشتار سعی بر آن است که به برخی از این ابهامات و ناهماهنگیها، نارساییها و ناتمامیها اشارت رود. نیز تلاش شده است تا براساس همان نگاه جامی، در طرحی دیگر تا آنجا که ممکن است این ناهماهنگیها به هماهنگی رسد و ابهامات رفع شود.
Nur ad-Din Abd al-Rahmān Jāmi (1414 –1992) is the Persian poet and composer of two long love stories in poemsverse, Leili and Majnoon and Yusof and Zoleikha, where he has examined the concept of love from mystical and scholastic point of view. He believes that love flows in all things and creation can only be made sense by love. Since God loved himself and intuited his own perfections and so the Creation was begun. The present article tries to illuminate ambiguities and inconsistencies that exist in his Jāmi’s interpretation of Love.