خاستگاه آینده‌نگاری و جایگاه آن در سیاستگذاری بخش عمومی
محورهای موضوعی : آینده پژوهی
بهزاد مشعلی
1
(دانشیار، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران)
حسن شیبانی
2
(استادیار، دانشگاه علم و فرهنگ، تهران، ایران.)
ابراهیم حاجیانی
3
(دانشیار، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، تهران، ایران)
علی اله قنبری
4
(دانشجوی دکترای آینده‌پژوهی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)
qanbariali@gmail.com)
کلید واژه: آینده‌نگاری, برنامه‌ریزی راهبردی, سیاستگذاری, بخش عمومی,
چکیده مقاله :
آینده، نامعین و سرشار از عدم قطعیت‌های عمیق و رویدادها و اتفاق‌های غیرمنتظره و شگفتی‌ساز است. این امر در برنامه ها و سیاست های بخش عمومی که دارای حجم، اثر و پیچیدگی بیشتر بوده و افق زمانی بالاتری دارند، از شدت و حساسیت بیشتری نیز برخوردار می گردد و تلاش سیاستگذاران و برنامه ریزان همواره بر این است که تا حد ممکن بتوانند در تصمیمات و اقدامات خود، پیش تدبیری های لازم را برای برخورد با عدم قطعیت ها و رخدادهای احتمالی صورت دهند. در این میان، آینده‌نگاری به عنوان حوزه ای که از نظر تبارشناسی خاستگاه تاریخی آن به اتفاقات پس از جنگ دوم جهانی بازگشته، با ترکیب علم و هنر به عنوان تجربه فرارشته ای عمل کرده و از ترکیب حوزه های آینده پژوهی، برنامه ریزی راهبردی و توسعه سیاست شکل یافته است، می تواند به عنوان ابزاری موثر در دست دولتمردان و سیاستگذاران در زمینه برنامه ریزی پابرجا، شبکه سازی و ایجاد تعهد در میان ذینفعان و پابرجایی و موفقیت سیاستها مورد استفاده قرار گیرد. آینده نگاری می تواند کارکردهای اطلاع رسانی سیاست، مشاوره سیاستی و تسهیل کننده سیاست را بر عهده داشته باشد. همچنین، آینده نگاری می تواند در مسائل و موضوعات بین المللی و جهانی نیز به عنوان ابزاری کارآمد مد نظر قرار گیرد و تجربه کشورها و سازمانهای بین المللی موید این موضوع است.
The future is full of deep uncertainties and surprising events. This matter is more intense and more sensitive in public sector policies and programs that have a greater volume, impact, and complexity and have longer horizons. Therefore, policymakers and planners always try to make necessary anticipations in their decisions and actions to cope with uncertainties. For this reason, foresight, as a field that its historical origins, goes back to the post-World War II events, combines science and art as an emerging transdisciplinarity experience, and combines the fields of futures study, Strategic planning and policy development, can be used as an effective tool for government officials and policymakers for robust planning, networking and making a commitment among stakeholders. Thus, the foresight is used inhancing the stability and success of policies. Foresight functions include Policy informing, Strategic policy counseling, and Policy facilitating. Furthermore, Foresight can be considered as an effective tool in international and global level issues as well, the experiences of countries and international organizations confirms this subject.
_||_