ظرفیت‌های قانون اساسی ایران در افزایش مشارکت شهروندان درپرتو راهبردهای حکمرانی خوب
محورهای موضوعی : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
صادق علیخانی
1
(دانشجوی دکترای تخصصی حقوق عمومی، گروه حقوق عمومی و بین الملل ، دانشکده حقوق ، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
رضا اسلامی
2
(دانشیار گروه حقوق، دانشکده حقوق ، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.(استاد راهنما و نویسنده مسئول). somea1@yahoo.com)
صابر نیاورانی
3
(استادیارگروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق ، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.(استاد مشاور ))
کلید واژه: مشارکت, انتخابات, حکمرانی خوب, جامعه مدنی,
چکیده مقاله :
اصل مشارکت از پذیرش این موضوع حاصل می‌شود که مردم محور توسعه می باشند. مردم نه تنها ذینفع توسعه در ابعاد گوناگون سیاسی، مدنی، اقتصادی و ... هستند بلکه ابزار و واسطه توسعه نیز می‌باشند. مشارکت یعنی این که صدای شهروندان در مراکز تصمیم‌گیری شنیده شود. مقاله پیش رو با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی در پی امکان سنجی ظرفیت های مشارکت جویانه قانون اساسی ایران و دستورات و توصیه های نظریه حکمرانی خوب برای افزایش مشارکت شهروندان می‌باشد. در واقع قانون اساسی ایران و نظام حقوقی و سیاسی ایران با توجه به اِلمان‌ها و عناصری چون جامعه مدنی،انتخابات که حلقه واسط فی ما بین قانون اساسی ایران و توصیه‌های حکمرانی خوب می‌باشد. به نظر قابل جمع و تطبیق با موقعیت مطلوب و ایده آل حکمرانی خوب می‌باشد. در واقع توسعه جامعه مدنی می‌تواند منجر به توسعه اجتماعی و سیاسی نظام ایران و کمک به روند دموکراسی می‌گردد و انتخابات در بدو امر معیار کمی مشارکت و سپس می‌تواند به معیار کیفی مد نظر حکمرانی خوب نزدیک شود. عبور انتخابات از توجه صرف به معیارهای صرفاًٌ کمی به معیارهای کیفی می‌تواند منجر به دولت منتخب با ویژگی پاسخگویی شود که خود تحصیل حاصل از عنصری دیگر از عناصر حکمرانی خوب می‌باشد.