تبیین عوامل موثر بر آنومی اجتماعی در بستر توسعه فرهنگی در خانواده شهری و پیامدهای آن
محورهای موضوعی : مطالعات توسعه اجتماعی ایران
رضا مستمع
1
(دانشجوی دکتری جامعه شناسی گروه‌های اجتماعی، گروه جامعه شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
باقر ساروخانی
2
(استاد گروه جامعه شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
منصور وثوقی
3
(استاد گروه جامعه شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
کلید واژه: آنومی, خانواده, قوم, آنومی اجتماعی, گتو,
چکیده مقاله :
در کلانشهری چون تهران بدلیل وجود گروه‌های شهری مختلف، منبعث از قومیت‌های گوناگون، پدیده‌ی تضاد فرهنگی در انواع نهادهای اجتماعی به چشم می‌خورد. این تضاد و گسست فرهنگی درنهادی چون خانواده نمود بیشتری دارد. با این شرایط، هم درمیان خانواده‌هایی که درطبقه‌ایی یکسانی از نظر اقتصادی قرار دارند و همچنین در درون خود خانواده‌ها، بعلت عدم تطابق در فرهنگ‌ها و نبود وفاق هنجاری برای دستیابی به هدفی مشخص، ابزارهایی متفاوت و گاهاً نامشروع توسط اعضا انتخاب می‌شوند. از این منظر مهمترین نمود چنین وضعیتی رواج محرومیت، بدبینی، بی‌اعتمادی و ناخشنودی، از عناصر اصلی شکل‌دهنده آنومی می‌باشد. باتوجه به‌اینکه موضوع پیرامون بررسی آنومی در میان خانواده شهری می‌باشد، تمرکز بروی این مسئله که چه عواملی باعث بوجود آمدن آنومی درخانواده شده واین آنومی چه تأثیری روی بافت وخانواده شهری گذاشته است، زمینه بسیار مهمی در حل مسائل اجتماعی و فرهنگی دراین کلانشهر محسوب می‌شود. مورد مطالعه شهر تهران می‌باشد که پژوهش حاضر به این نتیجه رسیده آنومی در بین خانواده‌ها براثر برخوردها و تضادهای فرهنگی جامعه چندقومیتی و نبود وفاق هنجاری در درون خانواده‌ها بوجود آمده است.
The present article is extracted from a PhD thesis entitled “Investigating Factors Affecting Social Anomie among Urban Families and its Consequences (Case Study: City of Tehran)”. In metropolises such as Tehran, the presence of various urban groups originating from different ethnicities has resulted in cultural conflict in a variety of social institutions. Cultural conflicts and dissociations are more apparent in such institutions as the family. Accordingly, due to cultural incompatibility and lack of a normative consensus, families belonging to the same economic class or members of a single family often choose different and sometimes illegitimate tools to pursue a certain goal. This situation is most significantly manifested by the prevalence of deprivation, pessimism, distrust, and discontent, all of which are major components of anomie. This study is mainly focused on investigating factors contributing to anomie among urban families and its consequences for the urban fabric and family in Tehran. The findings would be of great help in addressing different socio-cultural issues of this metropolis, which was selected as the case study. The results showed that lack of a normative consensus within families and cultural conflicts and clashes common in multi-ethnic societies are the main causes of anomie among families.
_||_