درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته با استفاده از روی‌آوردهای درمانگری دارویی و روان‌پویشی
محورهای موضوعی : روان درمانگری
فاتح رحمانی
1
(استادیار دانشگاه کردستان)
مهدی صالحی
2
(مربی دانشگاه کردستان)
فرزین رضاعی
3
(استادیار دانشگاه علوم پزشکی کردستان)
کلید واژه: روان‌درمانگری روان پـویشی, اضطراب تعمیـم‌‌ـ یافته, روان‌پویشی, دارودرمانگری,
چکیده مقاله :
یک نمونة 36 نفری از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم‌یافته، با استفاده از مصاحبة بالینی براساس DSMI-IV-TR (2000)، انتخاب شدند. نیمی از آزمودنیها تحت روان‌درمانگری روان‌پویشی و نیم دیگر، به عنوان گروه مقایسه، به مدت سه ماه تحت دارودرمانگری قرار گرفتند. حضور و شدت نشانه‌های اضطراب آنها از طریق فهرست نشانه‌های اختلال اضطراب تعمیم‌یافته در DSM-IV-TR (2000) و ماده‌های سنجش اضطراب پرسشنامة MMPI-II (باچر و ویلیامز، 2000) قبل و بعد از درمانگری ارزیابی شدند. نتایج پژوهش بیانگر کاهش مشابه حضور نشانه‌های اضطراب در دو گروه بودند. اما شدت اضطراب، در گروه روان‌ـ درمـانگری روان‌پویشی کاهش بیشتری را نشان داد. نتایج براسـاس تعارضهای ادیپی در نظریه روان‌پویشی تفسیر شد.
A sample of 36 patients with Generalized Anxiety Disorder (GAD) was selected through clinical inter views based on DSM-IV-TR (2000). The half of patients received psychodynamic therapy and the other half received pharmacotherapy for three months. The presence and severity of their anxiety symptoms were assessed using DSM-IVTR and the MMPI-II (Butcher and Williams, 2000) before and after the therapies. The results indicated no difference in reduction of anxiety symptoms presence between the two groups after the treatments. However, the severity of anxiety was lower in the psychodynamic therapy group. The results interpreted based on the oedipal conflicts in psychodynamic theory.