جو عاطفی خانواده و بی صداقتی تحصیلی: نقش واسطه ای خودپنداشت تحصیلی

محورهای موضوعی : روان‌ شناسی تحولی

حمید بارانی ¹ (دانشجوی دکترای روان شناسی تربیتی دانشگاه شیراز)
معراج درخشان ² (دانشجوی دکترایی روان شناسی تربیتی دانشگاه شیراز)
عباس اناری نژاد ³ (استادیار برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز)

تاریخ دریافت : 1398/08/08 تاریخ پذیرش : 1398/08/08 تاریخ انتشار : 1398/07/01

کلید واژه: خودپنداشت, جو عاطفی خانواده, بی‎صداقتی تحصیلی,

چکیده مقاله :

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه‌ای خودپنداشت تحصیلی در ارتباط بین جو عاطفی خانواده و بی‎صداقتی تحصیلی بود.شرکت‌کنندگان پژوهش209 (96دختر و113پسر)دانش‎آموز دوره ابتدایی شهر فسا بودند که به شیوه نمونه‌برداری تصادفی خوشه‎ای انتخاب شدند و به مقیاس جو عاطفی خانواده هیل برن(1964)، سیاهه خودپنداشت تحصیلی چن و تامپسون(2004)و مقیاس بی‎صداقتی تحصیلی مک‎کیب و تروینییو(1996)پاسخ دادند.به منظور بررسی فرضیه‌های پژوهش از مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد.نتایج نشان داد که جو عاطفی خانواده از طریق خودپنداشت تحصیلی، پیش‌بینی‌کننده بی‎صداقتی تحصیلی است.یافته‌های این پژوهش نشان‌دهنده اهمیت توجه به نقش جو عاطفی خانواده و خودپنداشت تحصیلی در بی‎صداقتی تحصیلی دانش‎آموزان است.

چکیده انگلیسی:

  The present study aimed to investigate the mediating role of Self- Concept in the relationship between Family Affective Atmosphere and Academic Dishonesty.The participants were 209 (96 girls and 113 boys) Elementary students from Fasa city selected via Random Cluster Sampling method. All participants completed Hill Burn's Family Emotional Atmosphere Scale (1964), Chen and Thompson's Academic Self- Concept Inventory (2004), and McCabe and Treviño's Academic Dishonesty Scale (1996). To analyze the research model, structural equation model was used. Results showed that Family Affective Atmosphere predicted Academic Dishonesty through Self- Concept. Results of this study showed the importance of Family Affective Atmosphere and Self- Concept in Academic Dishonesty.    

منابع و مأخذ:

اتکینسون، ر.، اتکینسون، ر.، هوکسما، س.، اسمیت، ا. و بم، د. (1387). زمینه روان‎شناسی هیلگارد. ترجمه م.ارجمند، ح.رفیعی، م.سمیعی و ن.حجازی. تهران: انتشارات ارجمند (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 2001).

افشاری‎زاده، س.، کارشکی، ح. و ناصریان، ح. (1392). بررسی ویژگی‎های روان‎سنجی پرسشنامه خودپنداره تحصیلی دانش‎آموزان دبستانی شهر تهران. روش‎ها و مدل‎های روان‎شناختی، 3(11)، 66 -53.

بارانی، ح. (1397). پیش‎بینی بی‎صداقتی تحصیلی بر اساس هیجان تحصیلی امید: مطالعه نقش واسطه‎گری کمک‎طلبی تحصیلی. پایان‎نامه منتشرنشده کارشناسی ارشد، دانشگاه شیراز. دانشکده علوم تربیتی و روان‎شناسی، گروه روان‎شناسی تربیتی.

جوکار، ب. و حق‎نگهدار، م. (1395). رابطه هویت اخلاقی با بی‌صداقتی تحصیلی: بررسی نقش تعدیلی جنسیت. مطالعات آموزش و یادگیری، 8(2)، 162 -143.

حسن‌زاده، ر.، حسینی، ح. و مرادی، ذ. (1384).بررسی رابطه بین خودپنداشت کلی دانش‏آموزان و عملکرد تحصیلی آنها. فصلنامه دانش و پژوهش در روان‌شناسی، 7(24)، 18 -1.

حقیقی، ج.، شکرکن، ح. و موسوی‌شوشتری، م. (1381). بررسی رابطه جو عاطفی خانواده با سازگاری دانش‎آموزان دختر پایه سوم مدارس راهنمایی اهواز. مجله علوم تربیتی و روان‎شناسی، 9(3)، 108 -79.

خجسته مهر، ر.، عباس‎پور، ذ.، کرایی، ا. و کوچکی، ر. (1391). تأثیر برنامه موفقیت تحصیلی بر عملکرد و خودپنداره تحصیلی، بازخورد نسبت به مدرسه، یادگیری شیوه موفقیت در مدرسه و سازگاری اجتماعی دانش‎آموزان. مجله روان‎شناسی مدرسه، 1(1)، 45 -27.

غلامی، ی.، خداپناهی، م. ک.، رحیمی‎نژاد، ع. و حیدری، م. (1385). رابطه انگیزش پیشرفت و خودپنداشت با پیشرفت تحصیلی دانش‎آموزان پایه هشتم در درس علوم بر اساس تحلیل نتایج تیمز‌ـ‌آر. فصلنامه روان‎شناسی تحولی: روان‎شناسان ایرانی، 2(7)، 219 -207.

کشکولی، ف. (1396). مدل علی رفتارهای آسیب‎زای تحصیلی. رساله منتشرنشده دکتری دانشگاه شیراز، دانشکده علوم تربیتی و روان‌شناسی. 

گل‎پرور، م. (1394). نقش اخلاق تحصیلی در رابطه عدالت و بی‎عدالتی آموزشی با فریب‎کاری تحصیلی: مدل معادله ساختاری. فصلنامه روان‎شناسی تربیتی، 11(37)، 65 -51.

لطفی‌عظیمی، ا. و ابراهیمی‌قوام، ص. (1394). سبک‌های انگیزش و پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه‎ای خودپنداشت تحصیلی. فصلنامه روان‌شناسی تحولی: روان‎شناسان ایرانی، 11(43)، 258 -247.

ولی‎زاده، ش. (1390). سبک‎های والدگری و پیشرفت تحصیلی: نقش واسطه‎گر خودپنداشت یا حرمت خود؟. فصلنامه روان‎شناسی تحولی: روان‌شناسان ایرانی، 8(30)، 155 -143.

 

Azulay-Chertok, I. R., Barnes, E. R., & Gilleland, D. (2014). Academic integrity in the online learning environment for health sciences students.Journal of Nurse Education Today, 34(10), 1324-1329.

Babu, T. A., Joseph, N. M., & Sharmila, V. (2011). Academic dishonestyamong undergraduates from private medical schools in India. Are we on the right track?. Journal of Med Teach, 33(9), 759-761.

Bazoukis, G., & Dimoliatis, I. (2011). Cheating in medical schools in Greece: Quantitative evaluation and recommendations for resolving the problem. Arch Hell Med,28(3), 390-399.

Brimble, M., & Stevenson-Clarke, P. (2005). Perceptions of the prevalence and seriousness of academic dishonesty in Australian universities. The Australian Educational Researcher, 32,19-44.

Bunn, D. N., Caudill, S. B., & Gropper, D. M. (1992). Crime in the classroom: An economic analysis of undergraduatestudent cheating behavior. The Journal of Economic Education, 23, 197-207.

Chen, Y. H., & Thompson, M. S. (2004). Confirmatory Factor Analysis of a School Self-Concept Inventory. Paper presented at theAnnual Conference of Arizona Educational Research Organization. Retrieved June 5, 2019 from http://www. eric.ed.gov/?id=ED490658.

Chudzicka-Czupała, A., Lupina-Wegener, A., Borter, S., & Hapon, N. (2013). Students’ attitude toward cheating in Switzerland, Ukraine and Poland. The New Educational Review, 32(2), 66-76.‏

Confer, J. C., Easton, J. A., Fleischman, D. S., Goetz, C. D., Lewis, D. M., Perilloux, C., & Buss, D. M. (2010). Evolutionary psychology: Controversies, questions, prospects, andlimitations. American Psychologist, 65(2), 110-126.

Conger, R. D., & Conger, K. J. (2002). Resilience in Midwestern families: Selected findings from the first decade of a prospective, longitudinal study. Journal of Marriage and Family, 64(2), 361-373.

Diekhoff, G. M., LaBeff, E. E., Clark, R. E., Williams, L. E., Francis, B., & Haines, V. J. (1996). College cheating: Tenyears later. Research in Higher Education, 37, 487-502.

Fontana, J. S. (2009). Nursing faculty experiences of students’ academic dishonesty. Journal of Nursing Education, 48(4), 181-185.‏

Garavalia, L., Olson, E., Russell, E., & Christensen, L. (2007). How do students cheat? In E. Andeman, & T. M (Eds.), Psychology of academic cheating (pp. 33-58). San Diego, CA: Elsevier.

Gerardi, S. (2005). Self-concept of ability as a predictor of academic success among urban technical college students. The Social Science Journal, 42(2), 295-300.‏

Haines, V. J., Diekhoff, G. M., LaBeff, E. E., & Clark, R. E. (1986). College cheating: Immaturity, lack of commitment,and the neutralizing attitude. Research in Higher Education, 25, 342-354.

Henning, M. A., Ram, S., Malpas, P., Shulruf, B., Kelly, K., & Hawken, S. J. (2013). Academic dishonesty and ethical reasoning: Pharmacy and medical school students in New Zealand. Journalof Medical Teacher,35(6), 1211-1217.

Heydarei, A., & Daneshi, R. (2015). An Investigation on the Relationship of Family Emotional Climate, Personal-Social Adjustment and Achievement Motivation with Academic Achievement and Motivation among Third Grade High School Male Students of Ahvaz. Journal of Applied Linguistics and Language Learning, 1(1), 6-13.‏

Hunter, M. (2015). Rampant academic dishonesty is alive and well inMalaysia. Retrieveal 5 May, 2015 from: http://malaysiaflipflop.blogspot.my/2015/11/there-are-more-bogus-scientists-in.html.

Kline, R. B. (2005). Methodology in the social sciences. Principles and practice of structural equation modeling(2nd ed.). New York, NY, US: Guilford Press.

Kohlberg, L., & Power, C. (1981). Moral development, religious thinking, and the question of a seventh stage. Zygon®, 16(3), 203-259.‏

Lewis, C., & Lamb, M. E. (2003). Fathers’ influences on children’s development: The evidence from two-parent families. European Journal of Psychology of Education, 18(2), 211-228.

Lin, C. H. S., & Wen, L.-Y. M. (2007). Academic dishonesty in higher education: A nationwide study in Taiwan. HigherEducation, 54,85-97.

Marashian, F., & Khorami, N. S. (2012). The effect of early morning physical exercises on Academic self-concept and Loneliness foster home children in Ahvaz City. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 46, 316-319.‏

Marsden, H., Carroll, M., & Neill, J. T. (2005). Who cheats at university? A self-report study of dishonest academic behavior’s in a sample of Australian university students. Australian Journal of Psychology, 57, 1-10.

McCabe, D. L. (2009). Academic dishonesty in nursing schools: An empirical investigation. Journal of Nursing Education, 48(11), 614-623.‏

McCabe, D. L., & Trevino, L. K. (1996). What we know about cheating in college longitudinal trends and recent developments. Change: The Magazine of Higher Learning, 28(1), 28-33.

McCabe, D. L., & Treviño, L. K. (1997). Individual and contextual influences on academic dishonesty: A multi campus investigation. Research in Higher Education, 38,379-396.

McCabe, D. L., Treviño, L. K., & Butterfield, K. D. (2001). Cheating in academic institutions: A decade of research.Ethics and Behavior, 11, 219-232.

Moeck, P. G. (2002). Academic dishonesty: Cheating among community college students. Community College Journal of Research & Practice, 26(6), 479-491.

Munoz-Garcia, A., & Aviles-Herrera, M. J. (2014). Effects of academic dishonesty on dimensions of spiritual well-being and satisfaction: a comparative study of secondary school and university students. Assessment &Evaluation in Higher Education, 39(3),349-363.

Murphy, E., Wickramaratne, P., & Weissman, M. (2010). The stability of parental bonding reports: a 20-year follow-up. Journal of Affective Disorders, 125(1), 307-315.

Olafson, L., Schraw, G., Nedelson, L., Nedelson, S., & Kehrwald, N. (2013). Exploring thejudgment-action gap: College students and academic dishonesty. Ethics & Behavior, 23(2), 148-162.

Oran, N. T., Can, H. O., Şenol, S., & Hadımlı, A. P. (2016). Academic dishonesty among health science school students. Nursing Ethics,23(8), 919-931.‏

Robinson, V. M. J., & Kuin, L. M. (1999). The explanation of practice: Why Chinese students copy assignments.Qualitative Studies in Education, 12, 193-210.

Smith, C. (2012). Ethical behavior in the e-classroom: What the online student needs to know. Oxford: Chandos.

Strom, P. S., & Strom, R. D. (2007). Cheating in middle school and high school. The Educational Forum,71(2), 104-116.

Taradi, S. K., Taradi, M., & Đogas, Z. (2012). Croatian medical students see academic dishonesty as an acceptable behavior: A cross-sectional multi campus study. Journal of Medical Ethics, 38(6), 376-379.

Taylor, L., Pogrebin, M., & Dodge, M. (2002). Advanced placement-advanced pressures: Academic dishon­esty among elite high school students. Educational Studies: Journal of the American Educational Stud­ies Association, 33(4), 403-421.

Williams, M. W., & Williams, M. N. (2012). Academic dishonesty, self-control, and general criminality: A prospective and retrospective study of academic dishonesty in a New Zealand University. Journal of Ethics & Behavior, 22(2), 89-112.

Winrow, A. R., Reitmaier-Koehler, A., & Winrow, B. P. (2015). Social desirability bias in relation to academic cheating behaviors of nursing students. Journal of Nursing Education and Practice, 5(8), 121-134.

Yukhymenko-Lescroart, M. (2014). Ethical beliefs to­ward academic dishonesty: A cross-culturalcom­parison of undergraduate students in Ukraine and the United States. Journal of AcademicEthics, 12(1), 29-41.