برجستگی مرگ و حرمت خود: یک مطالعه آزمایشی

محورهای موضوعی : روان درمانگری

مصطفی محمدی ¹ , نیما قربانی ² , عبدالحسین عبدالهی ³

1 - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی
2 - دانشیار دانشگاه تهران
3 - استادیار دانشگاه آزاد واحد زرند

تاریخ دریافت : 1394/03/14 تاریخ پذیرش : 1394/03/14 تاریخ انتشار : 1389/07/01

کلید واژه: حرمت خود, برجستگی مرگ, مدیریت وحشت, ذهن پردازشگر هیجانی,

چکیده مقاله :

نظریـه‌های مدیریت وحشت (گرینبرگ، پیزینسکی و سولومون، 1986) و ذهن پردازشگر هیجانی (لانگز، 2004) معتقدند که تهدید مرگ بنیادی‌تریـن و مهمتریـن منبع ساختارهای روان‌شنـاختی سازش‌یافته و سازش‌نایافته مانـند حرمت خود بالا و پایین است. در این پـژوهش تأثیر روش برجستگی مـرگ (روزنبلات و دیگران، 1989) بر حرمت خود بررسی شد. یک نمونه شامل 91 دختر و 128 پسر دانشجوی دانشگاه تهران به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایشی به دو پرسش در باره موضوع برجستگی مرگ و گروه کنترل به دو پرسش غیرمرتبط با موضوع برجستگی مرگ (پیزینسکی و دیگران، 1999) پاسخ دادند. سپس هر دو گروه مقیاس حرمت خود روزنبرگ (روزنبرگ، 1965) را تکمیل کردند. یافته‌ها آشکار ساختند که حرمـت خود گروه آزمایشی به طور معناداری از گروه کنترل بالاتر بود (03/0=P). نتایج براساس نقش مرگ در ساختار روان‌شناختی فرد بحث شدند.

چکیده انگلیسی:

The Terror Management (Greenberg, Pyszczynski, & Solomon, 1986) and Emotional-Processing Mind (Longs, 2004) theoories suggest that the threat of death is the most fundamental and important source of adaptive and maladaptive psychological structures like high and low self-esteem. The present research examined the effect of Mortality Salience (MS; Rosenblatt et al., 1989) on self-esteem. A sample of 91 female and 128 male students of TehranUniversity were randomly assigned to an experimental and a control group. The experimental group answered the two questions about MS topic and the control group answered the two questions about Non Mortality Salience topic (Pyszczynski et al., 1999). Then both groups filled out Rosenberg's Self-Esteem scale (Rosenberg, 1965). Findings revealed that the self-esteem of experimental group was significantly higher than control group (P=0.03). Results are discussed based on the role of death in the psychological structure of the individual.