اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل پریشانی و احساس تنهایی زوجین دارای خشونت خانگی. (نویسندگان : شقایق نصیری قجور / محسن منصوبی‌فر / آرزو تاری‌مرادی)
محورهای موضوعی : طرحواره درمانی
کلید واژه: طرحواره درمانی, تحمل پریشانی, احساس تنهایی, زوجین,
چکیده مقاله :
چکیده این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تحمل پریشانی و احساس تنهایی زوجین دارای تجربه خشونت خانگی انجام شد. پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متأهل دارای تجربه خشونت خانگی مراجعهکننده به مراکز مشاوره و روان درمانی شهر کرج در سال 1402 بود، که با روش هدفمند تعداد 20 نفر انتخاب و در دو گروه مساوی (10 نفر گروه آزمایش و 10 نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. گردآوری اطلاعات با پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) و پرسشنامه احساس تنهایی (راسل و همکاران، 1980) انجام شد. طرحواره درمانی طی 8 جلسه (هفتهای 1 جلسه 5/1 ساعته) برای گروه آزمایش انجام شد. تحلیل دادهها با روشهای آمار توصیفی و آنالیز کوواریانس انجام شد. بررسی نتایج نشان داد با توجه به سطح معناداری آزمون تحلیل کواریانس بین میزان تحمل پریشانی و احساس تنهایی زوجین دارای خشونت خانگی مورد ارزیابی در گروههای آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و با توجه به نتایج مقایسه میانگین، طرحواره درمانی باعث افزایش تحمل پریشانی و کاهش احساس تنهایی در زوجین دارای خشونت خانگی گردیده است. لذا از طرحواره درمانی میتوان به عنوان یک روش درمانی مؤثر جهت افزایش تحمل پریشانی و کاهش احساس تنهایی زوجین دارای خشونت خانگی استفاده کرد.
Abstract This research was conducted with the aim of investigating the effectiveness of schema therapy on distress tolerance and loneliness of couples who have experienced domestic violence. It was a semi-experimental study with a pre-test and post-test design with two experimental and control groups. The statistical population of the research included all married women with experience of domestic violence who referred to counseling and psychotherapy centers in Karaj city in 1402, 20 people were selected with a targeted method and divided into two equal groups (10 people in the experimental group and 10 people in the control group) were replaced. Data collection was done with Distress Tolerance Questionnaire (Simmons and Gaher, 2005) and Loneliness Questionnaire (Russell et al., 1980). Schema therapy was performed during 8 sessions (1 session of 1.5 hours per week) for the experimental group. Data analysis was done with descriptive statistics and covariance analysis. The analysis of the results showed that according to the significance level of the analysis of covariance test, there is a significant difference between the level of distress tolerance and the feeling of loneliness of couples with domestic violence evaluated in the experimental and control groups, and according to the results of the average comparison, schema therapy increases the distress tolerance. and reducing the feeling of loneliness in couples with domestic violence. Therefore, schema therapy can be used as an effective treatment method to increase distress tolerance and reduce loneliness in couples with domestic violence.
منابع
رستمی، بهرام. (1399). رابطه احساس تنهایی با خودکارآمدی اجتماعی در دانش آموزان پسر در خانواده هایی با حضور موقت پدر در خانه. فصلنامه روانشناسی تربیتی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، 2(7): 96-87.
کمالیان، تهمینه، میرزاحسینی، حسن، منیرپور، نادر. (1399). مقایسه اثربخشی روش طرحواره های هیجانی با روش تمایزیافتگی خود بر دلزدگی زناشویی زنان. روانشناسی کاربردی، 14(1): 9-33.
محنایی، ستاره، گلستانه، سیدموسی، پولادی ریشهری، علی، کیخسروانی مولود. (1398). اثربخشی زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ بر سازگاری زناشویی و طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق شهر بوشهر. نشریه علمی روانشناسی اجتماعی، 7(51): 109-118.
معدنی¬پور، کبری، حق رنجبر ،فرخ، کاکاوند، علیرضا، ثنایی ذاکر،باقر .(1395). رابطه سبک دلبستگی با خوش بینی و احساس تنهایی در دانش آموزان 9-12 سال شهر کرج. چاپ شده در نمایه¬یSID.
یانگ، جفری، کلوسکو، ژانت و ویشار، مارجوری. (2003). طرحواره‌درمانی: راهنمای کاربردی برای متخصصین بالینی. (ترجمه حسن حمیدپور و زهرا اندوز. (1395). چاپ دهم، تهران: انتشارات ارجمند.
Choi, N. G., Sullivan, J. E., DiNitto, D. M., & Kunik, M. E. (2019). Associations between psychological distress and health-related behaviors among adults with chronic kidney disease. Preventive Medicine, 126, 105-111.
Gyasi, R. M. (2019). Social support, physical activity and psychological distress among community-dwelling older Ghanaians. Archives of Gerontology and Geriatrics, 81, 142-148.
Horowitz, L. M. & French, R. S. (2019). Interpersonal problems of people who describe themselves as lonely, Journal of Consulting and Clinical Psychology, 74(4),762-764.
Saklofske, D. H. & Yackulic, R. A. (2017). Personality predictors of loneliness. Personality and Individual Differences, 10, 467-472.
Williams, A. D., Thompson, J. & Andrews, G. (2013). The impact of psychological distress tolerance in the treatment of depression. Behaviour Research and Therapy, 51(8), 469-475.