نقش خودارزیابی در پیش بینی توانمندسازی و تعهد سازمانی کارکنان
محورهای موضوعی : آموزش و پرورشفریبا تابع بردبار 1 , مریم آقایی 2
1 - دکترای تخصصی روانشناسی و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور
2 - کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور
کلید واژه: خودارزیابی, توانمندسازی و تعهد سازمانی,
چکیده مقاله :
هدف از انجام این پژوهش مطالعه نقش خودارزیابی در پیش بینی توانمندسازی و تعهد سازمانی کارکنان بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری را کلیه کارکنان شرکتها و اتحادیههای مصرف تعاونی تشکیل دادند که مشتمل بر 255 نفر بوده اند. نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی- طبقهای و با استفاده از فرمول کوکران 155 نفر انتخاب گردیده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است که در برگیرنده
1- پرسشنامه خودارزیابی جاج و بونو (Judge & Bono,2003)، 2- پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (Sprietzer,1995) و 3- پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و می یر (2004 Meyer & Alen)، میباشند. پایایی پرسشنامهها با استفاده از آلفای کرونباخ برای هر یک ار آنها به ترتیب خودارزیابی 73/.، توانمندسازی 82/. و تعهد سازمانی 76/. بدست آمده است. دادهها با استفاده از نرم افزار آماری ЅРЅЅ و با کمک آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و واریانس) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها بیانگر همبستگی مثبت میان متغیرهای تحقیق میباشند یعنی میان خودارزیابی و توانمندسازی، خودارزیابی و تعهد سازمانی و توانمندسازی با تعهد سازمانی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.
This study investigated the relationship between the organizational intelligence and high school principals’ performance in Yazd. A sample of 285 principals was selected using stratified sampling. In this descriptive-correlational study a use was made of two research instruments of organizational intelligence questionnaire (Albrecht, 2003) and a researcher-made questionnaire of Principals’ performance. They both enjoyed high reliability indexes. Kolmogrov Smirnov test, Pearson correlation coefficient, and stepwise multiple regression inferential analyses were used to analyze the data. The results indicated that there was a significant positive relationship between organizational intelligence and the principals’ performance (p≤0.01, r=0.747). In addition, stepwise multiple regression analysis revealed that from among the organizational intelligence components, “knowledge deployment” could predict most the principals’ performance (p≤0.01, R2=0.455). They, altogether, could account for 58.3 percent of common variance of the principals’ performance (p≤0.01, R2=0.583). Therefore, organizations that attend to these components in their educational environment are more likely to attract capable and expert human resources.