اثربخشی آموزش مهارتهای هیجانی- اجتماعی و مدیریت استرس بر اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی
محورهای موضوعی : مدیریت آموزشی
اصغر پورصالحی
1
,
فتاح ناظم
2
,
خدیجه ابولمعالی حسینی
3
1 - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد واحد رودهن
2 - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، ایران
3 - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، ایران
کلید واژه: اهمال کاری, هیجانی- اجتماعی, مدیریت استرس,
چکیده مقاله :
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر کاهش اهمال کاری تحصیلی بر اساس آموزش مهارتهای هیجانی- اجتماعی و مدیریت استرس در دانش آموزان دبیرستانی بود. روش تحقیق: نیمه آزمایشی، طرح پیش آزمون، پس آزمون، گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دبیرستان‌های منطقه 15 آموزش و پرورش تهران در سال تحصیلی 99-98 بود. در این پژوهش تعداد 45 دانش آموز با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای ارزیابی، پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی (سواری، 2011) و سلامت عمومی )28(GHQ- (گلدبرگ، 1972) بودند. داده‌ها به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد آموزش مهارتهای هیجانی- اجتماعی و مدیریت استرس بر اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی تاثیر معنادار دارد. نتیجه گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند آموزش مهارتهای هیجانی- اجتماعی و مدیریت استرس می‌تواند به عنوان یک آموزش کارآمد جهت کاهش اهمال کاری تحصیلی مورد استفاده قرار گیرد.کلمات کلیدی: هیجانی- اجتماعی، مدیریت استرس، اهمال کاری تحصیلی، دانش آموزان
Introduction: The aim of this study was to reduce Academic Procrastination based on teaching social-emotional skills and stress management in high school students. Method: quasi-experimental, pre-test design, post-test, control group and follow-up. The statistical population included high school students in Tehran's 15th district of education in the academic year of 1998-99. In this study, 45 students were selected by multi-stage cluster sampling method and randomly assigned to experimental and control groups. Assessment tools were Academic Procrastination Questionnaire (Riding, 2011) and General Health) 28 (GHQ- (Goldberg, 1972). Data were analyzed by repeated measures analysis of variance and Bonferroni post hoc test. Results: It showed that teaching social-emotional skills and stress management has a significant effect on academic procrastination of high school students. Conclusion: The findings of the present study showed that emotional-social skills training and stress management can be used as an effective training to reduce academic procrastination.Keywords: Emotional-social, Stress management, Academic procrastination, Students.
_||_