نقش برنامه درسی مبتنی بر شایستگی در اشتغال پذیری فارغ‌التحصیلان نظام های مهارتی (مطالعه موردی: دانشگاه جامع علمی کاربردی)
محورهای موضوعی :
مریم هادی زاده
1
(دانشجوی دکتری علوم تربیتی گرایش برنامه‌ریزی درسی، گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز ی، ایران)
علی اکبر خسروی
2
(دانشیار گروه علوم تربیتی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، ایران.)
علیرضا عصاره
3
(دانشیار علوم انسانی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران. ایران . عضو مدعو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی).)
رضا نوروززاده
4
(دانشیار مرکز نظارت و ارزیابی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری .(عضو مدعو در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات).)
کلید واژه: شایستگی, برنامه درسی, صلاحیت حرفه‌ای, اشتغال پذیری, فارغ‌التحصیلان,
چکیده مقاله :
هدف این پژوهش بررسی ویژگی‌های مهم برنامه‌های درسی مبتنی بر شایستگی و عوامل اشتغال پذیری فارغ‌التحصیلان دانشگاه علمی کاربردی است. داده‌ها از طریق مصاحبه و روش‌های کیفی و توصیفی - استنتاجی جمع‌آوری و تحلیل شدند. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر اجرا، کیفی و پدیدارشناسانه است. جامعه آماری شامل متخصصان برنامه درسی است که 10 نفر به‌صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. روایی و پایایی تحقیق مورد تائید چهار نفر از متخصصین قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد ایجاد زمینه مناسب آموزشی بر مبنای نیازهای مهارتی مشاغل، همسویی با تغییرات سریع فنّاورانه، داشتن انعطاف، سنجش صلاحیت حرفه‌ای فارغ‌التحصیلان قبل از اشتغال، آموزش خلاقیت و کارآفرینی از ویژگی‌های برنامه درسی مبتنی بر شایستگی است. آشناسازی دانشجویان با تکنیک‌ها و مهارت‌های جدید برای احراز شغل، اجرای آموزش‌ها در محیط‌های کارورزی و کسب تجارب واقعی کار قبل از اشتغال از عوامل افزایش اشتغال پذیری و در مقابل، تعداد بالای ساعات آموزش‌های نظری، بروز نبودن محتوا، تجربه محدود در محیط واقعی کار و عدم آمادگی کافی برای انجام کار از دلایل عدم استقبال از فارغ‌التحصیلان دانشگاه جامع هستند. تقویت ترکیب اعضای تخصصی تدوین برنامه، اجرای نظام صلاحیت حرفه‌ای، متناسب‌سازی برنامه‌ها با نیازهای واقعی بازار کار، نظارت مستمر و کارآمد، تقویت پیوند بین نظام طبقه‌بندی مشاغل، نظام طبقه‌بندی رشته‌های تحصیلی و نظام اطلاعات بازار کار از راهکارهای بهبود اثربخشی برنامه‌های درسی این دانشگاه پیشنهاد شدند.
The purpose of this study was to investigate key features of competency-based curriculum and the factors influencing employability of graduates at University of Applied Sciences. Data were collected and analyzed through interviews and qualitative descriptive-deductive methods. In terms of the objective, it is applied and in terms of implementation, it is a qualitative and phenomenological study. Population comprised curriculum specialists, 10 of who were selected via purposeful sampling. Validity and reliability were approved by four experts. Results show that provision of appropriate education based on businesses’ needs, alignment with rapid technological changes, flexibility, assessment of graduates' professional competence before entering labor market, and nurturing creativity and entrepreneurship skills are key features of competency-based curriculum. Familiarizing students with new job skills, implementing real-world apprenticeship and internship programs, and gaining genuine pre-employment experience enhance employability. In contrast, higher number of theoretical hours, old-dated curriculum, restricted real job experience and not sufficient career ready practices are the main reasons for low employability. Strengthening the composition of specialized curriculum committees, implementation of professional qualifications system, alignment of practices with real needs of labor market, continuous and efficient monitoring, establishing connections between the ISCO, ISCED and the Labor Market Information systems are recommended.
_||_