مطالعه مولکولی ژنهای SCP, NP ,MEP در ترایکوفایتون روبروم و ترایکوفیتون منتاگروفایتس جداسازی شده از ضایعات درماتوفیتی
محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه ای
حسن محمدی فرد
1
,
کیومرث امینی
2
,
منصور بیات
3
,
سید جمال هاشمی
4
,
فاطمه نوربخش
5
1 - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران
3 - گروه پاتوبیولوژی، دانشکده علوم دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4 - دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
5 - گروه میکروب شناسی ، دانشکده علوم زیستی ، واحد ورامین-پیشوا ، دانشگاه آزاد اسلامی ، ورامین ، پیشوا ، ایران
کلید واژه: ترایکوفایتون منتاگروفایتس, ترایکوفایتون روبروم, ژن مقاومت, درماتوفیت,
چکیده مقاله :
تریکوفیتون روبروم و تریکوفیتون منتاگروفایتس از عوامل مهم عفونت های پوستی انسان و حیوان به شمار می روند که با بیان ژن های بیماریزا باعث ایجاد عفونت می گردند. هدف از انجام این تحقیق بررسی حضور و نقش ژن های بیماریزا در پاتوژنز این قارچها بوده است. در این مطالعه 48 نمونه تایید شده از کلکسیون قارچ شناسی انستیتوپاستور تهیه شد. قارچها در محیط های اختصاصی کشت داده شدند و تست های افتراقی برای هر دو درماتوفیت انجام شد. . استخراج DNA با استفاده از کیت اختصاصی صورت گرفت. پی سی آر چندگانه با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های مورد نظربرای بررسی حضور ژن های مورد نظر انجام شد. نتایج بدست آمده از Multiplex PCR نشان داد که در سویه های مورد بررسی mep4 و mep1,2,4 بیشترین حضور را به ترتیب در تریکوفیتون روبروم و تریکوفیتون منتاگروفایتس نشان دادند. نتایج حاصل از بررسی Multiplex PCR برای ژنهای ScpA , B وژن Np حاکی از این بود که NP تقریبا در80% سویه های هر دو درماتوفیت وجود داشت. حضور مثبت ژن ScpA در 6 سویه ترایکوفیتون روبروم و 14 سویه ترایکوفیتون منتاگروفایتس دیده شد. داده های این مطالعه موید اثر سینرژیک ژن های بیماری زا بر روی یک دیگر در روند بیماری داشت. همچنین مطالعه حاضر اثبات نمود که روش Multiplex PCR روشی دقیق و با صحت بالا است که میتواند با کاهش قابل توجه زمان تشخیص بیماری درماتوفیتوزیس موجب افزایش شانس درمان در بیماران مبتلا به این بیماری شود.
Trichophyton rubrum and Trichophyton mentagrophytes are important causes of human and animal skin infections that cause infection by expressing pathogenic genes. The aim of this study was to investigate the presence and role of pathogenic genes in the pathogenesis of these fungies. In this study, 48 approved samples were obtained from the mycology collection of Pasteur Institute of Tehran. The fungies were grown in specific media and differential tests were performed for both dermatophytes. DNA extraction was performed using a special kit. Multiplex PCR was performed using specific primers to evaluate the presence of target genes. The results obtained from Multiplex PCR showed that in the studied strains mep4 and mep1,2,4 showed the highest presence in Trichophyton rubrum and Trichophyton mentagrophytes, respectively. The results of Multiplex PCR for ScpA, B and Np genes indicated that NP gene was present in approximately 80% of both dermatophyte strains. The presence of ScpA gene was observed in 6 strains of Trichophyton rubrum and 14 strains of Trichophyton mentagrophytes. The data of this study confirmed the synergistic effect of pathogenic genes in the pathogenesis process. The present study also proved that the Multiplex PCR method is an accurate and precise method that can increase the chances of treatment in patients with this disease by significant reducing the time of diagnosis of dermatophytosis.
1. Stamatiades GA, Ioannou P, Petrikkos G, Tsioutis C. Fungal infections in patients with inflammatory bowel disease: A systematic review. Mycoses. 2018;61(6):366-76.
2. Ramanan P, Wengenack NL, Theel ES. Laboratory diagnostics for fungal infections: a review of current and future diagnostic assays. Clin Chest Med. 2017;38(3):535-54.
3. Pathakumari B, Liang G, Liu W. Immune defence to invasive fungal infections: A comprehensive review. Biomed Pharmacother. 2020;130:110550.
4. Furmanek Ł, Czarnota P, Seaward M. Antifungal activity of lichen compounds against dermatophytes: a review. J Appl Microbiol. 2019;127(2):308-25.
5. Pereira FdO. A review of recent research on antifungal agents against dermatophyte biofilms. Med Mycol. 2021.
6. Martins MP, Rossi A, Sanches PR, Bortolossi JC, Martinez-Rossi NM. Comprehensive analysis of the dermatophyte Trichophyton rubrum transcriptional profile reveals dynamic metabolic modulation. Biochem J. 2020;477(5):873-85.
7. Lopes L, Bitencourt TA, Lang EA, Sanches PR, Peres NT, Rossi A, et al. Genes coding for LysM domains in the dermatophyte Trichophyton rubrum: a transcription analysis. Med Mycol. 2020;58(3):372-9.
8. Dabas Y, Xess I, Singh G, Pandey M, Meena S. Molecular identification and antifungal susceptibility patterns of clinical dermatophytes following CLSI and EUCAST guidelines. Journal of Fungi. 2017;3(2):17.
9. Jiang Y, Luo W, Verweij P, Song Y, Zhang B, Shang Z, et al. Regional Differences in Antifungal Susceptibility of the Prevalent Dermatophyte Trichophyton Mycopathologia. 2020:1-18.
10. KaramiRobati A, Khalili M, HashemiHazaveh S, Bayat M. Studying the Subtilisin Virulence Genes (1-7) in Trichophyton Rubrum Isolated from Clinical Samples of Skin and Nail in 2017: A Descriptive Study. Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences. 2019;17(10):925-36.
11. Lemsaddek L, Chambel L, Tenreiro R. Incidence of fungalysin and subtilisin virulence genes in dermatophytes. Spain: Current Research, Technology and Education Topics in Applied Microbiology and Microbial Biotechnology A. 2010:658-65.
12. Tarabees R, Sabry M, Abdeen E. Incidence of fungalysins virulence genes (MEP1-5) in dermatophytes isolated form infected cases in Egypt. Int J Microbiol Res. 2013;4:180-7.
_||_