بررسی ژنهای مولد آنتروباکتین اشرشیاکلی جدا شده از مواد غذایی (گوشت طیور) با روش Multiplex-PCR

محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه ای

فاطمه غلامی ¹ , صدیقه مهرابیان ² , زهرا طبرسی ³ , کیومرث امینی ⁴

1 - دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد، گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
2 - استاد، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
3 - دانشجوی دکتری دامپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه، ارومیه، ایران.
4 - دانشیار، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه، ساوه، ایران

تاریخ دریافت : 1398/08/15 تاریخ پذیرش : 1398/08/15 تاریخ انتشار : 1398/06/01

کلید واژه: اشریشیاکلی, انتروباکتین, سیدروفور, FeoB, FyuA,

چکیده مقاله :

جنس اشریشیا دارای شش گونه است که پنج گونه از آنها با بیماری هایی انسان در ارتباط است. از میان آنها 35% کل سپتی سمی‌ها و بیش از 70% عفونت‌های مجرای ادراری و اکثر عفونت‌های روده ای، آبسه، پنومونی و مننژیت را می توان نام برد. در این میان اشریشیاکلی از نظر بالینی اهمیت فراوان دارد در حالی که سایر گونه‌ها حدود 1% از موارد جدا شده بالینی را در جنس اشریشیا شامل می‌شوند. اشریشیا کلی از باکتری‌های مولد انتروباکتین است و خوشه ژن انتروباکتین ساکن بر روی کروموزوم در باکتری اشریشیاکلی است و در شرایط کمبود و فقر آهن، باکتری اشریشیاکلی 15-10 میلی گرم در لیتر انتروباکتین تولید می‌کند و با توجه به میل بالای اتصال انتروباکتین به Fe3+ آهن محیط را به دست می آورد. هدف از پژوهش بررسی ژن‌های سیدروفور مولد آنتروباکتین اشریشیاکلی جدا شده از گوشت طیور با روش Multiplex-PCR بوده است. در این مطالعه از مجموع 60 نمونه گوشت طیور جدا شده از کشتارگاه‌های صنعتی تهران در سال 1395، که آلوده به اشریشیاکلی با استفادهاز روش‌های تفریقی مرفولوژی، کشت و بیوشیمیایی تشخیص داده شدند، در مجموع در 43 نمونه، حداقل یکی از دو ژن سیدروفوری مورد ارزیابی، مثبت تشخیص داده شدند و از ین میان در مجموع 4 نمونه از 60 نمونه تنها دارای ژن FyuA (66/6%)، دو نمونه دارای هر دو ژن FyuA, FeoB (33/3%) و 37 نمونه تنها دارای ژن FeoB (66/61%) و 17 نمونه (33/28%) فاقد هریکاز ژن‌های مورد مطالعه تشخیص داده شدند.

چکیده انگلیسی:

جنس اشریشیا دارای شش گونه است که پنج گونه از آنها با بیماری­هایی انسان در ارتباط است. از میان آنها 35% کل سپتی سمی‌ها و بیش از 70% عفونت‌های مجرای ادراری و اکثر عفونت‌های روده­ای، آبسه، پنومونی و مننژیت را می­توان نام برد. در این میان اشریشیاکلی از نظر بالینی اهمیت فراوان دارد در حالی که سایر گونه‌ها حدود 1% از موارد جدا شده بالینی را در جنس اشریشیا شامل می‌شوند. اشریشیا کلی از باکتری‌های مولد انتروباکتین است و خوشه ژن انتروباکتین ساکن بر روی کروموزوم در باکتری اشریشیاکلی است و در شرایط کمبود و فقر آهن، باکتری اشریشیاکلی 15-10 میلی­گرم در لیتر انتروباکتین تولید می‌کند و با توجه به میل بالای اتصال انتروباکتین به Fe3+ آهن محیط را به دست می­آورد. هدف از پژوهش بررسی ژن‌های سیدروفور مولد آنتروباکتین اشریشیاکلی جدا شده از گوشت طیور با روش Multiplex-PCR بوده است. در این مطالعه از مجموع 60 نمونه گوشت طیور جدا شده از کشتارگاه‌های صنعتی تهران در سال 1395، که آلوده به اشریشیاکلی با استفادهاز روش‌های تفریقی مرفولوژی، کشت و بیوشیمیایی تشخیص داده شدند، در مجموع در 43 نمونه، حداقل یکی از دو ژن سیدروفوری مورد ارزیابی، مثبت تشخیص داده شدند و از ین میان در مجموع 4 نمونه از 60 نمونه تنها دارای ژن FyuA (66/6%)، دو نمونه دارای هر دو ژن FyuA, FeoB (33/3%) و 37 نمونه تنها دارای ژن FeoB (66/61%) و 17 نمونه (33/28%) فاقد هریکاز ژن‌های مورد مطالعه تشخیص داده شدند.

منابع و مأخذ:

3- Arthur, J.C., Perez-Chanona, E., Mühlbauer, M.,Tomkovich, S., Uronis, J.M., Fan, T.J., Rogers, A.B. (2012). Intestinal inflammation targets cancer-inducing activity of the micro biota. Science, 338(6103), 120-123.
4- Bonacorsi, S., Bingen,E (2005).Molecular epidemiology of Escherichia coli causing neonatal meningitis. Int J Med Microbiol, 295(6), 373-381.
5- Braun, V., Mahren, S., Ogierman, M. (2003). Regulation of the FecI-type ECF sigma factor by transmembrane signalling. Curr Opin Microbiol, 6(2), 173-180.
6- Gunther IV, N. W., Snyder, J. A., Lockatell, V., Blomfield, I., Johnson, D. E.,Mobley, H.L.(2002). Assessment of virulence of uropathogenic Escherichia coli type 1 fimbrial mutants in which the invertible

element is phase-locked on or off. Infect Immun, 70(7), 3344-3354.
7- Johnson, J. R., Johnston, B. D., Delavari, P., Thuras, P., Clabots, C., Sadowsky, M. J. (2017). Phylogenetic Background and Virulence-Associated Traits of Escherichia coli Obtained from Surface Waters and Diverse Animals in Minnesota and Wisconsin. Appl Environ Microbiol, 01329-01317.
8- Johnson, J. R., Menard, M., Johnston, B., Kuskowski, M. A., Nichol, K., Zhanel, G. G. (2009). Epidemic clonal groups of Escherichia coli as a cause of antimicrobial-resistant urinary tract infections in Canada, 2002 to 2004. Antimicrob Agents Chemother, 53(7), 2733-2739.
9- Johnson, J. R., Stell, A. L. (2000). Extended virulence genotypes of Escherichia coli strains from patients with urosepsis in relation to phylogeny and host compromise. J Infect Dis, 181(1), 261-272.
10- Khan, A. A., Khan, Z., Malik, A., Kalam, M. A., Cash, P., Ashraf, M. T., Alshamsan, A. (2017). Colorectal cancer-inflammatory bowel disease nexus and felony of Escherichia coli. Life Sci,1;180:60-67.
11- Kudinha, T. (2017). The Pathogenesis of Escherichia coli Urinary Tract Infection Escherichia coli-Recent Advances on Physiology, Pathogenesis and Biotechnological Applications: InTech.
12- Nataro, J. P., Baldini, M. M., Kaper, J. B., Black, R. E., Bravo, N., Levine, M. M. (1985). Detection of an adherence factor of enteropathogenic Escherichia coli with a DNA probe. J Infect Dis, 152(3), 560-565.
13- Nicolas-Chanoine, M.-H., Blanco, J., Leflon-Guibout, V., Demarty, R., Alonso, M. P., Caniça, M. M., Johnson, J. R.(2008). Intercontinental emergence of Escherichia coli clone O25: H4-ST131 producing CTX-M-15. J Antimicrob Chemother, 61(2), 273-281.
14- Putze, J., Hennequin, C., Nougayrède, J.-P., Zhang, W., Homburg, S., Karch, H., absch, W. (2009). Genetic structure and distribution of the colibactin genomic island among members of the family Enterobacteriaceae. Infect Immun, 77(11), 4696-4703.