تاثیردانه گیاه جو (Hordeum vulgare L.) برتکوین بافت ریه در جنین موش‌های صحرایی دیابتی

محورهای موضوعی : پاتوبیولوژی مقایسه ای

فاطمه اربابی ¹ , باقر مینایی‌زنگی ² , مهرانگیز صدوقی ³

1 - ندارد
2 - ندارد
3 - ندارد

تاریخ دریافت : 1392/11/14 تاریخ پذیرش : 1393/04/28 تاریخ انتشار : 1393/11/01

کلید واژه: دیابت, گیاه جو, تکوین, ریه, استرپتوزوتوسین,

چکیده مقاله :

هدف از این تحقیق تاثیردانه گیاه جو برتکوین بافت ریه در جنین موش‌های صحرایی دیابتی می‌باشد. مطالعه تجربی روی 60 سر موش صحرایی در 4 گروه به شرح زیر انجام گرفت: 1. کنترل، 2. غیر دیابتی + مصرف جو (روزانه 300 گرم بصورت مصرف خوراکی)، 3. دیابتی + غذای معمولی، 4. دیابتی + مصرف جو (روزانه 300 گرم بصورت مصرف خوراکی). القاء دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین ایجاد شد. در روز 21 بارداری جنین‌ها از شاخ رحمی خارج شدند؛ طول سری ـ دمی و وزن جنین‌ها اندازه‌گیری شد؛ پس از آماده‌سازی بافتی، رنگ‌آمیزی هماتوکسین-ائوزین انجام شد و بافت ریه جنین‌ها با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرارگرفت. در گروه دیابتی + غذای معمولی برونشیول ها، آلوئل‌ها و نوموسیت‌ها تکوین کمتری نسبت به گروه کنترل داشت و بیشترین عروق پرخون و التهاب دیواره‌های بینابینی در این گروه دیده شد. گروه دیابتی + مصرف جو برونشیول‌ها، آلوئل‌ها و نوموسیت‌ها تکوین بیشتری نسبت به گروه دیابتی + غذای معمولی داشت، در این گروه عروق پرخون و التهاب دیواره‌های بینابینی کمتر از گروه دیابتی + غذای معمولی دیده شد. وزن جنین‌ها در گروه دیابتی + غذای معمولی افزایش یافته بود در حالی که در گروه دیابتی + مصرف جو این مقدار تا حدودی کاهش داشت ولی معنادار نبود. طول سری ـ دمی در جنین‌های گروه دیابتی + غذای معمولی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت که مصرف جو درگروه دیابتی + مصرف جو نیز تاثیری بر رفع آن نداشت. به نظر می‌رسد که مصرف دانه جو در تکوین بافت ریه جنین موش‌های دیابتی مفید باشد. مصرف جو میتواند تا حدودی افزایش وزن ناشی از دیابت را تعدیل بخشد ولی دررفع کاهش طول سری ـ دمی ناشی ازافزایش قند بی‌تاثیر است.

چکیده انگلیسی:

The goal of this research is to see how barley grains affect the development of lung tissues in theembryo of diabetic albino rats. An empirical study was done on 60 albino rats in four groups:1. Control, 2. Healthy + barely diet, 3. Diabetic + normal food, 4. Diabetic + barely diet. Aperitoneal injection of streptozotocin was used to develop diabetes in the rats. In the 21st day ofpregnancy the embryos were removed from the uterine horns, weighed and measured from headto tail. After tissue processing, H&E staining was done and the embryos’ lung tissues wereanalyzed using an optical microscope. The diabetic + normal food group showed lessdevelopment in bronchioles, alveoli and pneumocyte compared to the control group and hadhyperemic vessels and the most inflamed alveolar interstitial tissue. The diabetic + barely grouphad more developed bronchioles, alveoli and pneumocyte compared to the diabetic + normalfood group. This group has fewer hyperemic vessels and inflamed alveolar interstitial tissuecompared to the diabetic + normal food group. The embryos in the diabetic + normal foodincreased in weight while the diabetic + barely group had a slight decrease in weight. However,the decrease in weight was not significant. The head to tail length of the embryos in the diabetic+ normal food decreased compared to the control group and barely had no effect on the head totail length in the diabetic + barely group. It seems that barely is beneficial on the development oflung tissues in the embryo of diabetic albino rats. Barely can regulate the excess weight causedby diabetes to some extent; however, it has no effect on the reduction of head to tail lengthcaused by high glucose.