سازه جرم شناختی پیمایش جرم (اندیشه¬ای جدید در سیاست جنایی)
محورهای موضوعی :علی محمدی 1 , سید حمید فاطمی موحد 2 * , مهدی مقیمی 3
1 - گروه حقوق جزا و جرم شناسی، واحد بیرجند، دانشگاه ازاد اسلامی، بیرجند، ایران
2 - گروه حقوق، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران
3 - گروه جرمشناسی دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران.
کلید واژه: واژگان کلیدی: پیمایش جرم, سازه جرم شناختی, سیاست جنایی ,
چکیده مقاله :
پیمایش جرم، یکی از روش‌های نوین در جرم شناسی است که به ویژه در دهه‌های اخیر، یکی از ابزارهای مهم پیشگیری و شناسایی جرایم در سیاست‌های جنایی است که مورد توجه قرار گرفته است. سازه‌های مختلف پیمایش جرم و کاربرد آن در سیاست جنایی نشان می‌دهد: چگونه این رویکرد می‌تواند در تحلیل، شناسایی و پیشگیری از جرایم به ویژه در زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی مؤثر واقع شود. در این نوشتار، به مفاهیم، روش‌ها و نتایج پیمایش جرم پرداخته می¬شود و کاربرد آن در سیاست جنایی مدرن بررسی می‌شود. ضرورت نگاه دانش بنيان به جرم، به منظور یافتن راه حلی منطقی و اجرایی برای رویارویی تمام عیار با آن و همچنين رسيدن به نرخ واقعي جرايم، به تازگی، جایگاه خود را در چهارچوب مباحث نظری و کاربردی نظام‌های سیاست جنایی نوین، یافته است و اتخاذ تدابیر دانش محور، برابر جرایم، نیازمند تشکیلات، ساز و کار و امکانات مختص به خود است که بی‌توجهی يا تأمین ناقص آن¬ها نمی‌تواند اهداف ترسیم شده را تحقق بخشد. جلوه بارز این نگاهِ محدود، اکتفا به آمار جنايي رسمي است؛ حال اینکه آمار جنایی، در مفهوم جامع و کلان، خود، برونداد مجموعه رویدادهای جنایی است. پیمایش جرایم که یک روش مكمل آمار جنايي است، اجازه¬ی شناسایی پدیده¬ی مجرمانه و پی بردن قربانیان جرم را به ما می‌دهد. استفاده از روش‌های پیمایشی (پیمایش بزه دیده محور و پیمایش بزهکارمحور) در سطح ملی و بین الملل، یکی از الگوهای مشخص است و نقش مهمی در سیاست جنایی کشورها ایفا می‌کند. نتایج پژوهش حاضر، انجام یافته به روش توصیفی تحلیلی، نشان می¬دهد: پیمایش جرم، یکی از ابزارهای مهم و نوین در سیاست جنایی است که قادر به شناسایی و پیشگیری از جرایم با استفاده از روش‌های پیمایشی است و می‌تواند به طور مؤثری، الگوهای جرم را شناسایی و سیاست‌های پیشگیرانه مناسبی طراحی کند.
Crime survey is one of the new methods in criminology that has been considered as an important tool in preventing and identifying crimes in criminal policies, especially in recent decades. The various structures of crime survey and its application in criminal policy show how this approach can be effective in analyzing, identifying and preventing crimes, especially in social and cultural contexts. In this research, the concepts, methods and results of crime survey will be discussed and its application in modern criminal policy will be examined. The necessity of a knowledge-based view of crime in order to find a logical and practical solution to fully confront it and also to reach the real crime rate has recently found its place in the framework of theoretical and practical discussions of modern criminal policy systems. Taking knowledge-based measures against crimes requires the organization of its own mechanisms and facilities, and their neglect or incomplete provision cannot achieve the outlined goals. A clear manifestation of this limited view is the reliance on official crime statistics, while crime statistics in a comprehensive and macro sense are themselves the output of a set of criminal events. Crime surveys, as a complementary method to crime statistics, allow us to understand the criminal phenomenon and identify victims of crime. The use of survey methods (victim-centered surveys and offender-centered surveys) has been identified as a model at the national and international levels and plays an important role in the criminal policy of countries. The present study is a descriptive-analytical study that collected and analyzed materials using library resources, and the results show that crime surveys, as an important and new tool in criminal policy, are able to identify and prevent crimes using survey methods, can effectively dentify crime patterns and design appropriate preventive policies.
1. آشوري، محمد، (1385)، جايگزين‌هاي زندان يا مجازات بينابين، تهران، گرايش.
2. آشوری، محمد، (1395)، حقوق بشر و مفاهیم مساوات، عدالت و انصاف، تهران، خرسندی.
3. اردبیلی، محمد علی، (1365)، آمار جنایی از وقوع جرم و آسیب های اجتماعی، فصلنامه حق، شماره هشتم.
4. جوان جعفری، عبد الرضا؛ سید زاده ثانی، سید مهدی، (1391)، رهنمودهای عملی پیشگیری از جرم، تهران، میزان.
5. حسینی، سید محمد؛ مصطفی‌پور، مسعود، (1396)، رقم سیاه چالشی فرا روی آمار جنایی رسمی، با رویکردی تطبیقی بر آمریکا و ایران مطالعات حقوق تطبیقی، دوره، 8 شماره: 1.
6. ﺭﺍﻳﺠﻴﺎﻥ ﺍﺻﻠﻲ، ﻣﻬﺮﺩﺍﺩ، (1390)، ﺑﺰﻩ ﺩﻳﺪﻩ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ، ﭼﺎﭖ ﺍﻭﻝ، ﺗﻬﺮﺍﻥ، ﺩﺍﺩﮔﺴﺘﺮ.
7. رحمدل، منصور، (1383)، آمار جنایی و کارکردهای آن، مجله حقوقی دادگستری، دوره68، شماره: 48ـ49.
8. صبوری پور، مهدی، (1393)، گزارش نکردن بزه دیدگی و خودداری از گزارش بزه دیدگی (ترجمه)، دانشنامه بزه دیده شناسی و پیشگیری از جرم، مرکز تحقیقات کاربردی پلیس پیشگیری ناجا، تهران، نشر میزان.
9. غلامی، حسین؛ رحمانی، محمد، (1396)، مختصات تئوریک سیاست جنایی حکومت جمهوری اسلامی ایران تحلیل مبانی، اصول و مدل بندی در مقام تئوری، پژوهش حقوق کیفری، دوره 5، شماره: 18.
10. كاشفي اسماعيل زاده، حسن، (1384)، جنبش بازگشت به كيفر در سياست جنايي كشورهاي غربي: علل و جلوه‌ها، مجله تخصصي دانشگاه علوم اسلامي رضوي، دوره1، شماره: 15.
11. كی‌نیا، مهدی، (1376)، مبانی جرم شناسی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران
12. گسن، ریموند، (1376)، روابط میان پیشگیری وضعی و کنترل بزهکاری، مجله تحقیقات حقوقی، ترجمه دکتر علی حسین نجفی ابرند آبادی، شماره: 19 و 20.
13. ﮔﺴﻦ، ﺭﻳﻤﻮﻧﺪ، (۱۳۸۵)، ﺟﺮﻡ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻧﻈﺮﻱ، ﺗﺮجمه: ﻣﻬﺪﻱ ﻛـﻲﻧﻴـﺎ، ﺗﻬـﺮﺍﻥ، مجد.
14. نجفي ابرندآبادي، علي¬حسين، (1383)، پيشگيري عادلانه از جرم، علوم جنايي، نكوداشت¬نامه استاد محمد آشوري، تهران، انتشارات سمت.
15. نورپور، محسن؛ سيد زاده ثاني، سيد مهدی، (1398)، پيمايش بزه ديده شناسي ضرورتي پيش روي سياستگذارن جنايي در ايران، فصلنامه مجلس و راهبرد، سال بیست وهفتم، شماره یکصد و دوم.
16. وایت، رابرت؛ هینس، فیونا، (1381)، درآمدی بر جرم و جرم شناسی، ترجمه میر روح الله صدیق بطحایی اصل، تهران، نشر دادگستر.
17. وروایی، اکبر، (1393)، پیمایش¬های بزه دیدگی، دانشنامه بزه دیده شناسی و پیشگیری از جرم، مرکز تحقیقات کاربردی پلیس پیشگیری ناجا، تهران، نشر میزان.
18.Archer, D. (2018). Maintenance of business registers. In Business Survey Methods, B. G. Cox et al (eds), Wiley-Interscience, New York
19.Catalano, S. M, (2007). Methodological change in the NCVS and the effect on convergence, In J. Lynchand L. Addingron (Eds), Understanding crime statistics, Cambridge: Cambridge University Press 2007-
20. Farrell, G. and K. Pease. (2017). ‘The sting in the British Crime Survey tail: Multiple victimizations’in M. Maxfield and M. Hough (Eds). Surveying Crime in the Twenty First Century. Volume 22 of CrimePrevention Studies. Willan: Cullompton
21. Gyong, J. E. (2010). “Criminal Victimization and the Reporting of Crime in KadunaState: Towards Integrating the Victim of Crime into Criminological Discourse Current Research Journal of Social Sciences
22.Jan Van Dijk (2010) Comparing crime data based on general population surveys with police figures of recorded crimes. In P. Robert (Ed.), Assessing Deviance, Crime and Prevention in Europe, CRIMPREV. Brussels: Brussels University Press; Written, University of Tilburg
23. Yoon, Seokhee (2015). Why do not Victims Report? The Influence of Police andCriminal Justice Cynicism on the Dark Figure of Crime, City University of NewYork (CUNY): CUNY Academic Works.