بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی بـر بهبود نگرش کودکان عادی نسبت به کودکان ناشنوا و نابینا
محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی
فریده کلهری
1
(گروه روان‌شناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران)
کیومرث کریمی
2
(گروه روان‌شناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران)
کلید واژه: کودکان ناشنوا, آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی, کودکان نابینا, نگرش نسبت به کودکان معلول,
چکیده مقاله :
هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی بـر بهبود نگرش کودکان عادی نسبت به کودکان ناشنوا و نابینا بود. روش: روش تحقیق شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود.. جامعه آماری پژوهش حاضر را کودکان دخترعادی سنین 7-12 سال، درکتابخانه های فراگیر استان تهران در تابستان 1393تشکیل دادن،. سپس 50 دانش آموز دختر از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایشی و کنترل (هر گروه 25 نفر)قرار داده شدند. جمع آوری داده ها از طریق مقیاس چیداک-مک مستر برای سنجش نگرش کودکان نسبت به کودکان معلول روزنبام ، آرامـسـترانگ ، کیـنگ (1988) (CATCH) بود. پس از پیش آزمون 13 جلسه آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی توسط مربیان مجرب برای گروه آزمایش برگزار شد. بعد از پایان جلسات آموزشی گروه آزمایش پس آزمون در مورد هر دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. داده های پژوهش توسط آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان دادکه تفاوت معناداری در نمره های نگرش کودکان عادی نسبت به کودکان نابینا و ناشنوا در گروه با آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی در مقایسه با گروه کنترل که این آموزش را ندیده اند، وجود دارد(05/0≥P). نتیجه گیری: یافته های این پژوهش تلویحات کاربردی در مورد تجدید نظر در مورد برنامه های آموزشی سازمان های مرتبط از جمله سازمان آموزش و پرورش و کانون پرورش کودکان و نوجوانان جهت تغییر نگرش کودکان در حوزه های مختلف عاطفی، شناختی و اجتماعی توسط آموزش مبتنی بر شعر و قصه گویی جهت ایجاد انگیزه بیشتر در کودکان جهت ارتباط با کودکان معلول را مطرح می نماید.
Purpose: The main purpose of this study was to investigate the effect of poetry-based education and storytelling on improving the attitudes of normal children towards deaf and blind children. Methodology: The research method was quasi-experimental pre-test-post-test with a control group. The statistical population of the present study consisted of normal girls aged 7-12 years in comprehensive libraries in Tehran in the summer of 2014. Then 50 female students were selected through multi-stage cluster sampling and randomly assigned to experimental and control groups (25 people in each group). Data were collected using the Chidak-McMaster scale to measure children's attitudes toward children with disabilities. Rosenbaum, Aramstrang, King (1988) (CATCH). After the pre-test, 13 training sessions based on poetry and storytelling were held by experienced instructors for the experimental group. After the training sessions, post-test was performed on both experimental and control groups. Research data were analyzed by analysis of covariance. Results: The results showed that there was a significant difference in the scores of normal children's attitudes toward the blind and deaf children in the expriment group (verse and story based training group) in comparison with the control group who did not see training (P ≤.05). Conclusion: Findings of this research has implications for revision of educational programs of related organizations including the Education Organization and the Center for the Development of Children and Adolescents to change the attitude of children in different emotional, cognitive and social areas by verse and story based training to create more motivation in children to communicate with children with disabilities.
_||_