رابطه فرسودگی تحصیلی و خود ناتوان سازی تحصیلی با نقش میانجی هوش عاطفی

محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

شهربانو یزدانی ¹ (دانشجوی دکتری، گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران)
بهرنگ اسماعیلی شاد ² (استادیار، گروه علوم تربیتی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران)

تاریخ دریافت : 1399/04/08 تاریخ پذیرش : 1400/12/28 تاریخ انتشار : 1401/03/01

کلید واژه: هوش عاطفی, فرسودگی تحصیلی, خودناتوان سازی تحصیلی,

چکیده مقاله :

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه فرسودگی تحصیلی و خودناتوان سازی تحصیلی با نقش میانجی هوش عاطفی بود. روش: پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی استان خراسان شمالی در سال تحصیلی96-1395 به تعداد 105 نفر بودند. بر اساس فرمول کوکران 83 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر اساس مقطع تحصیلی انتخاب شد. ابزار پژوهش عبارت از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997)، پرسشنامه خود ناتوان سازی جونز و رودوالت (1982) و هوش عاطفی ویزینگر (1998) بود. تحلیل داده ها با استفاده از معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارSPSS 21 و PLS 3 انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که فرسودگی تحصیلی و خود ناتوان سازی تحصیلی دانشجویان در حد متوسط و هوش عاطفی در حد مطلوب می باشد. فرسودگی تحصیلی رابطه مثبت با خود ناتوان سازی تحصیلی دارد یعنی تاثیر مثبت بر افزایش ان دارد. هوش عاطفی با فرسودگی تحصیلی و خودناتوان سازی رابطه منفی دارد یعنی بر کاهش آنها تاثیر دارد. نتیجه گیری: برای کاهش خودناتوان سازی تحصیلی باید به تقویت هوش عاطفی دانشجویان پرداخت تا از این طریق فرسودگی تحصیلی نیز کاهش یابد.

چکیده انگلیسی:

Purpose: The purpose was the investigation of relationship between academic burnout and academic self-handicapping with mediation of emotional intelligence. Methodology: The study is applied in terms of purpose. As for methodology is a descriptive and correlational. The statistical population consists of 105 physical education students of North Khorasan Islamic Azad University in Academic year 2016-17. Based on the Cochran's formula, 83 person were selected by stratified random sampling based on their degree. The Brosseau’s academic burnout inventory (1997), Jones and Rodwellt’s academic self-handicapping questionnaire (1982), and Wizinger's Emotional Intelligence questionnaire (1998) were used. Data analysis was analyzed using structural equations and SPSS 21 and Pls 3 software. Finding: Findings showed that academic burnout and academic self-disability of students are moderate and emotional intelligence is desirable. Academic burnout has a positive relationship with academic self-handicapping, ie it has a positive effect on its increase. Emotional intelligence is negatively related to academic burnout and self-handicapping, ie it has a reduction effect. Conclusion: To reduce academic self- handicapping, students' emotional intelligence should be strengthened to reduce academic burnout.