پیش بینی درگیری تحصیلی بر اساس هویت تحصیلی و خودراهبری یادگیری با نقش واسطه ای نیازهای بنیادین روان‌شناختی

محورهای موضوعی : فصلنامه تعالی مشاوره و روان درمانی

علی سپهوند ¹ (دانشجوی دکترای تخصصی روان شناسی تربیتی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.)
نادر منیرپور ² (دانشیار، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.)
مجید ضرغام حاجبی ³ (دانشیار، گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.)

تاریخ دریافت : 1400/07/30 تاریخ پذیرش : 1401/01/21 تاریخ انتشار : 1401/03/01

کلید واژه: دانش آموزان, درگیری تحصیلی, هویت تحصیلی, خودراهبری یادگیری, نیازهای بنیادین روانشناختی,

چکیده مقاله :

هدف: هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی درگیری تحصیلی بر اساس هویت تحصیلی و خودراهبری یادگیری با نقش واسطه‌ای نیازهای بنیادین روان‌شناختی بود. روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش‌آموزان دختر پایه دوازدهم شهرستان‌های رباط کریم و پرند در سال تحصیلی 99-1398 تشکیل دادند. نمونه پژوهش 305 نفر از دانش‌آموزان دختر پایه دوازدهم شهرستان رباط کریم و پرند بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله-ای انتخاب شدند. دانش‌آموزان به پرسشنامه‌های درگیری تحصیلی (ریو، 2013)، هویت تحصیلی (واز وایزاکسون، 2008)، خودراهبری یادگیری (فیشر، 2001) و نیازهای بنیادین روانشناختی (رایان و دسی، 2000) پاسخ دادند. پس از جمع‌آوری داده‌ها، تحلیل آن‌ها با نرم‌افزار Spss-24 و Amos-21 و معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج تحلیل‌ها نشان داد که نقش میانجی‌گر با نیازهای بنیادین روانشناختی در پیوند بین هویت تحصیلی و خودراهبری یادگیری با درگیری تحصیلی، مثبت و معنادار است و الگوی پیشنهادی 43 درصد از واریانس درگیری تحصیلی دانش‌آموزان را تبیین می‌کند. نتیجه‌گیری: بر پایه یافته‌های پژوهش مشخص شد تأثیر هویت تحصیلی و خودراهبری یادگیری بیش از آن‌که مستقیم باشد غیرمستقیم و از طریق با نیازهای بنیادین روانشناختی است. در نتیجه با افزایش هویت تحصیلی و خودراهبری یادگیری، با نیازهای بنیادین روانشناختی و درگیری تحصیلی دانش‌آموزان افزایش می‌یابد.

چکیده انگلیسی:

Purpose: The present study was conducted with the aim of Predicting academic engagement based on academic identity and self-directed learning mediates the basic psychological needs learning through mediation and self-determination. Methodology: This research is applied in terms of purpose and correlational in terms of descriptive method. The study population consists of all twelfth grade female students of Robat Karim and Parand counties in the academic year 2019-2020. The research sample was 305 twelfth grade female students of Robat Karim and Parand cities who were selected by multi-stage cluster sampling. Students responded to the Academic Conflict Questionnaire (Rio, 2013), Academic Identity (Waz Wisxon, 2008), Learning Self-Guidance (Fisher, 2001), and Self-Determination (Ryan and Deci, 2000). After collecting the data, they were analyzed using Spss-24 and Amos-21 software and Pearson correlation coefficient and structural equations. The assumed model was fitting in the research community. Findings: The results of the analysis showed that the mediating role of self-determination in the relationship between academic identity and learning self-direction with academic engagement is positive and significant and the proposed model explains 43% of the variance of students' academic engagement. Conclusion: Based on the research findings, it was found that the effect of academic identity and learning self-direction is more indirect than self-determination and through self-determination. As a result, students' self-determination and academic engagement increase with increasing academic identity and self-direction.