تأثیر ویژگی های زراعی، اجتماعی، اقتصادی و ترویجی شالیکاران شهرستان ساری بر یکپارچه سازی اراضی
محورهای موضوعی : اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
غلامرضا دین پناه
1
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری)
کلید واژه: شهرستان ساری, یکپارچه سازی اراضی, شالیکاران,
چکیده مقاله :
هدف این تحقیق بررسی اثرات ویژگی های زراعی، اجتماعی، اقتصادی و ترویجی شالیکاران شهرستان ساری بر یکپارچه سازی اراضی می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی و روش علّی- مقایسه ای بود. شالیکاران شهرستان ساری (42117=N) به عنوان جامعه ی آماری این تحقیق انتخاب شدند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 329 شالیکار به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. روایی ابزار پژوهش از طریق اعضای هیئت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه تربیت مدرس و متخصصان و کارشناسان سازمان جهاد کشـاورزی استان مازندران به دست آمد. آزمون مقدماتی و اعتبار پرسش نامه از طریق تکمیل 30 پرسش نامه به وسیله ی شالیکاران در یکی از شهرستان های خارج از نمونه ی آماری به عمل آمد و ضریب اطمینان آلفای کرونباخ 0.82 محاسبه گردید. نتایج نشان داد که میانگین های سن، سابقه ی کشاورزی و سابقه ی کشت برنج در شالیکارانی که اراضی آنها یکپارچه می باشد، بیشتر است. همچنین، میانگین های سطح تحصیلات، سطح زیر کشت برنج، سطح زیر کشت زراعی، نفوذ پذیری اجتماعی، مشارکت اجتماعی، نگرش نسبت به یکپارچه سازی اراضی، عملکرد، درآمد، نسبت فایده- هزینه، استفاده از وسایل ارتباط جمعی، استفاده از منابع اطلاع رسانی و تاثیر فعالیت های آموزشی- ترویجی در شالیکارانی که اراضی آنها یکپارچه نمی باشد، بیشتر است.
The purpose of this study was to determine effect of farming, social, economical and extension characteristics of rice farmer on land consolidation. The research population consisted of 329, farmers who were selected randomly by using randomized stratified sampling method. The methodological approach of this study was causal- comparative. Validity of the instrument was established by a panel of experts consisting of senior faculty members in agricultural extension and education department, and research committee advisors. Reliability analysis was conducted by using and Cronbach alpha formula and result was found to be 0.82. The results showed that means of farmers age, rice farming experience and rice-cultivated land acreage of rice were highly effective in land. Results also showed that factors like means for farm acreage, social influence, social participation, attitude of rice farmers toward land consolidation, yield, income, cost-benefit, mass media, information sources extension courses and education levels of rice farmers were very effective on land consolidation.