عوامل مؤثر بر نگرش شالیکاران نسبت به کشت پایدار برنج در استان مازندران
محورهای موضوعی : پژوهش های ترویج و آموزش کشاورزی
کلید واژه: کشاورزی پایدار, نگرش, برنج, شالیکاران, استان مازندران,
چکیده مقاله :
هدف از مطالعه ی حاضر شناسایی عوامل مؤثر بر نگرش شالیکاران نسبت به کشت پایدار برنج در استان مازندران می باشد. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی بوده و به روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. تعداد نمونه در این پژوهش، 270 نفر از شالیکاران شهرستان های آمل، بابل و ساری می باشند که به روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شده اند. داده های این پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری گردید. یافته های این مطالعه نشان داد که بین متغیرهای سطح تحصیلات، دسترسی به عوامل آموزشی- ترویجی و کانال‌های ارتباطی، تعداد نیروی کار خانوادگی، دسترسی به نهاده ها، میزان وام دریافتی و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع با متغیر نگرش نسبت به کشت پایدار برنج ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین بین متغیرهای سن، درآمد غیرکشاورزی، ویژگی های مدیریتی و تجربه کشت برنج با متغیر نگرش نسبت به کشت پایدار برنج رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای دسترسی به عوامل آموزشی- ترویجی و عوامل ارتباطی، تجربه کشت برنج، تعداد نیروی کار خانوادگی، سطح تحصیلات و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع، حدود 4۶ درصد از تغییرات متغیر وابسته نگرش نسبت به کشاورزی پایدار را تبیین می نمایند.
The purpose of this study was to identify factors affecting farmers’ attitude towards sustainable cultivation of rice in the Mazandaran province. The research has conducted a descriptive-correlation method. The number of sample population was 270 rice farmers in Amol, Babol and Sari townships which were selected through a proportional stratified sampling. Data was gathered by using questionnaire. The most important findings of the study showed that educational level, access to educational and extension factors and communication channels, the number of family labor force, access to inputs, amount of loan and value of the reference group opinions had positive and significant correlations with attitude toward sustainable rice cultivation, while there was negative correlation between age, non-farming incomes, management characteristics and experience in rice farming with sustainable rice cultivation. Results of regression analysis also showed that access to educational and extension factors and communication channels, the experience in rice farming, the number of family labor, educational level and value of the reference group opinions approximately explained 46 percent of the variability in the attitude of respondents about sustainable rice cultivation