نقد و بررسی نظریه سید یزدی درباره اعتبار قطع طریقی در استنباط احکام شرعی
سیدمحمدحسن مومنی
1
(
استادیار گروه فقه و حقوق دانشگاه علامه طباطبایی تهران. ایران.
استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم. ایران.
)
کلید واژه: ", حجیت قطع, قطع طریقی, قطع موضوعی, مقدمات عقلی, نظریه سید یزدی", ,
چکیده مقاله :
گزارههای قطعی در برونداد هر علمی از معتبرترین گزارههاست (قطع طریقی). در اصل اعتبار گزارهای قطعی جای تردید نیست. اما میزان خدشه ناپذیری آن مورد گفتگو است و در واقع دامنه و قلمرو حجیت در قطع طریقی مورد کنکاش قرار گرفته است. سید یزدی در مخالفت با شیخ انصاری و مشهور اصولیین پس از وی، به همداستانی با جمهور اخباریها و صاحب فصول و کاشف الغطا و برخی دگر اطلاق حجیت قطع را نپذیرفته و قطع حاصل آمده از مقدمات نظری عقلی را قابل ردع شرعی دانسته و حجیت قطع را در شمار احکام معلق عقل مستقل، در قبال احکام منجز قرار داده است. این مقاله، ضمن تحلیل و تبیین جهات گوناگون نظریه سید، در مقام داوری اگر چه با تعلیقی خواندن حجیت قطع همداستانی نکرده، اما با رونمائی از دو نقطه فراموش شده؛ یکی ظرفیت جهل مرکب در قطع، و دیگری حجاب تأخر از مقام واقع و نفس الامر، اصل رواداری ردع شرعی از قطع طریقی را پذیرفته است.
چکیده انگلیسی :
Corresponding author: DR. Seyed Mohammad Hassan Momeni, Assistant Professor, Allameh Tabataba'i University, Tehran. Abstract there is no place for doubt about definitive statements. But the degree of its inviolability is the subject of discussion, and the territory of authenticity has been explored in the discovery certainty. Seyed Yazdi, in opposition to Sheikh Ansari and the famous usulites after him, in agreement with the Akhbari leaders and the Sahib of Fasul and Kashif al-Ghata and some others, did not accept the generality, (itlaaq), of the authority of certainty and considered certainty resulting from theoretical and rational premises to be rebuttable in Shari'i, and the authority He has included the termination as one of the pending rulings of the independent mind, compared to the complete rulings. This article, while analyzing and explaining the various aspects of Sayed's theory, in the position of judgment, although it did not agree with the tentative reading of the authority, but with the revelation of two forgotten points; One is the capacity of compounded ignorance in the certainty, and the other is the hijab of delaying the position of reality and self-knowledge, the principle of tolerance of the Shari'i prohibition of the certainty has been accepted.