تأثیر شوری آب آبیاری بر ویژگی‌های رویشی، کمی و بیوشیمیایی ارقام گلرنگ ( Carthamus tinctorius L) در منطقه اهواز
محورهای موضوعی : زراعت و اصلاح نباتات
سید کیوان مرعشی
1
(استادیار گروه زراعت، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران)
الهام لطفی نقش
2
(دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زراعت، پردیس علوم و تحقیقات خوزستان، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران)
کلید واژه: گلرنگ, عملکرد دانه, شاخص برداشت, ماده خشک ریشه,
چکیده مقاله :
به منظور ارزیابی تاثیر شوری آب بر ویژگی‌های رویشی، کمی و بیوشیمیایی ارقام گلرنگ، آزمایشی گلدانی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به مورد اجرا گذاشته شد. فاکتور‌های مورد بررسی شامل شوری آب آبیاری به‌صورت 4/0 (آب معمولی)( شاهد)، 4، 8 و 12 دسی‌زیمنس بر متر و ارقام مختلف گلرنگ ( اصفهان، گلدشت و صفه) بود. نتایج نشان داد ارقام مورد استفاده از لحاظ ماده خشک ریشه، طول ریشه، کلروفیل a، b و کل، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت تفاوت معنی‌دار از لحاظ آماری داشتند. با افزایش میزان شوری، عملکرد دانه و سایر صفات مورد مطالعه به طور معنی‌داری کاهش یافت. برهمکنش رقم و میزان شوری بر کلیه صفات به‌جز کلروفیل b معنی‌دار بود. بیشترین عملکرد دانه با 4/31 گرم در گلدان مربوط به رقم اصفهان در شوری 4/0 دسی زیمنس برمتر و کمترین مقدار با 10 گرم در سطح شوری 12 دسی زیمنس بر متر در رقم صفه حاصل شد. ضمنا بیشترین عملکرد دانه در شرایط افزایش تنش شوری مربوط به رقم اصفهان و بعد از آن به رقم گلدشت تعلق داشت. به طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که در شرایط استفاده از آب شور به ترتیب ارقام اصفهان و گلدشت به دلیل عملکرد و سایر صفات در جایگاه بهتری بودند و می‌توانند به زارعین جهت کشت توصیه شوند.
In order to evaluate the effect of water salinity on growth, quantitative and biochemical characteristics of safflower cultivars, a pot experiment was carried out with factorial arrangement in a completely randomized design with three replications. The factors included irrigation water salinity in in four levels of 0.4 (normal water as control condition), 4, 8, and 12 dS/m and different cultivars of safflower (Isfahan, Goldasht and Soffeh). The results showed that the difference among cultivars for root dry matter, shoot dry matter, chlorophyll a, b and total, number of heads per plant, number of seeds per head, 1000-grain weight, grain yield, biological yield and harvest index was statistically significant. Also, with the increasing of salinity level, grain yield and other traits significantly decreased. The interaction between cultivar and salinity level was significant for all traits except for chlorophyll b. With increasing salinity levels, the yield of all three cultivars decreased, significantly. The maximum grain yield (31.4 g/pot) was obtained from Isfahan cultivar in 0.4 dS/m and the minimum value was 10 g/pot at 12 dS/m salinity in Soffeh cultivar. In addition, the maximum grain yield was belonged to Isfahan and Goldasht cultivars under increasing salinity stress, respectively. In general, the results showed that under the application of water salinity, Isfahan and Goldasht cultivars were better than other cultivars regarding yield and other traits and recommended to be cultivated by farmers.
_||_