پیامد سیاست انگلستان بر انقلاب مشروطه ایران پس از قرارداد 1907
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی
علی اکبر خدری زاده
1
(استادیار گروه تاریخ
دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری)
کلید واژه: روسیه, ایران, آلمان, قرارداد, انقلاب مشروطه, 1907انگلستان,
چکیده مقاله :
پیش از گسترش قدرت آلمان در اروپا، تلاش اصلی انگلستان به حفظ منافع خوددر هند معطوف شده بود. اما با اوجگیری قدرت آلمان و اجرای سیاست نگاه به شرقآلمانیها در دوران ویلهلم دوم )( 1888-1918م ، انگلستان که با تهدیدهای رو به رشدآلمان در خلیج فارس مواجه شده بود درصدد کنار نهادن سیاست دیرینه خود مبنی بررقابت با روسیه در ایران برآمد. در واپسین سالهای قرن نوزدهم میلادی انگلستان بهاختلافات خود با فرانسه پایان بخشیده سپس قرارداد 1907م را با روسیه به امضا رساند با .انعقاد این قرارداد، سیاست انگلستان در ایران که مبنی بر کاهش نفوذ روسیه و حمایت ازانقلاب مشروطه قرار داشت دیگرگونه شد و به همراه روسها سیاستی را در ایران پیشگرفت که سرانجام آن به توپ بسته شدن مجلس اول بود.
Before spreading Germany power in Europe, England was lookingmainly to protect its own interests in India.Since Germany reached thepeak of its power and applied the policy of "taking the east in toconsideration" during the second Wilhom (1888-1918),England whichhad confronted the growing threats of Germany in the Persian Gulf,sought to put aside its old policy based upon competing with Russia inIran.In the late 19th centuary England brought to end its different withFrance and signed "treaty 1907" with Russia.By signing this treaty,England policy in Iran was changed which was based on decreasingRussia influence and favouring the constitutional revolution changed andapplied another policy in Iran together with Russia which led tobombarding the first parliament.