نامه‌های پیامبر(ص) و گسترش اسلام
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی
مهدی فانی
1
(عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران)
کلید واژه: پیامبر(ص), پادشاهان, نامه‌ها, گسترش اسلام,
چکیده مقاله :
نامه های پیامبر(ص) به پادشاهان و سران قبائل مناطق مختلف بخشی از رسالت ایشان، برای دعوت به آیین جهانی اسلام بوده که در دنیای آن روز موجب شد پیام الهی به گوش مردم آن زمان برسد و راه را برای فراگیر شدن آیین حیات بخش الهی هموار سازد، گرچه همه افرادی که این نامه به آنها رسید پاسخ مثبتی به این نامه ها ندادند ولی حداقل زمینه آشنایی با اسلام برای آنها فراهم گردید، و با توجه به اینکه یکی از مهم ترین وظایف پیامبران ابلاغ و رساندن است، آنان در مرحله نخست به وظیفه خویش عمل نموده و از طرفی اتمام حجتی بود به کسانی که نامه پیامبر(ص) به دست آنها رسید، دقت در محتوای این نامه ها می رساند که روش پیامبر(ص) بر اساس حکمت، آگاهی بخشی و مسالمت آمیز بوده و از تهدید و خشونت و رعب و وحشت پرهیز گردیده و همین مسئله در جای خویش یکی از روش های گسترش حکیمانه اسلام در زمان پیامبر(ص) به حساب می آید.
The letters written by the Prophet (peace be upon him) to the kings and heads of different tribes was part of his prophethood for call unto Islam which announced the divine message to the people of that era and made the Divine Order prevail. Although all the recipients had not positively replied, it prepared the way for their familiarity with Islam, and since one of the important missions of all prophets is announcement and conveying message, they fulfilled their duties at the first stage and on the other part it was an ultimatum to those who received the prophet's letters. Attention to the content of these letters show that the prophet's procedure was based on wisdom, awakeing and peace and he refrained from any threat, violence, fear and intimation. This issue is considered as one of the philosophical methods for spreading Islam at the prophet's era.