آیین سوگواری در روزگار صفوی با توجه به سفرنامه های سیاحان
محورهای موضوعی : باحث معرفتی و روش­ شناختی تاریخ پژوهی
حمیدرضا صفاکیش
1
(استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز)
کلید واژه: شیعه, عاشورا, عزاداری, امام حسین (ع), صفویان, سیاحان اروپایی,
چکیده مقاله :
آیین سوگواری درایران مربوط به مسلمانانی است که پس از رحلت پیامبر(ص) خلافت را حق علی (ع) و اولادشان می دانستند. صفویان که با اتکا به مذهب شیعه در ایران به قدرت رسیدند مهمترین عامل تالیف قلوب مردم را زنده نگه داشتن مراسم سوگ و عزاداری بر امام حسین (ع) می دانستند. آیین سوگواری از حرکت های فرهنگی ایرانیان برای حفظ قداست ارزش های والای انسانی است که اجرای آن در جامعه نمایانگر رفتار ظالم از یک سو و حرکت مظلوم از سوی دیگر است، یعنی همان مصاف تاریخی بین حق و باطل که حق را پیروز می داند. مصیبت کشته شدن حسین بن علی و یارانش در روز عاشورا زمینه ایجاد یک واقعیت دردناک منظوم برای دنیای اسلام بوده است. مقاله حاضر به آیین سوگواری در ایران عصر صفوی با توجه به گزارش سیاحان اروپایی می پردازد.
Funeral ceremony in Saffavid period is concerned in Iranians whom regarded the caliphate was due to Ali and his sons. Saffavid dynasty who lived on the basis of Shiite, knew that keeping alive the mourning of Imam Hossein (P.) was the most important factor for heart tie of the people. Ta`zieh (mourning) is a cultural behavior for Iranians to preserve the sacredness of human prominent values, because its observance in society indicates the cruel on the one hand, and the harassed on the other hand , i.e. the same historical struggle of right and wrong, and it is obvious that finally the truth is victorious. An article about this kind of ceremonies in Saffavid period (the middle history of Iran) is written in the history of Cambridge vol.7 which shows its importance. The disaster of killing Hossein b. Ali (P.) and his advocates in the `Ashura day has been a course for making a painful poetic reality in the world.