طراحی شهری بیواربانیسم : نگرشی زیست- انسان محور به طراحی شهری (نمونه موردی: حاشیه رودخانه چشمه کیله تنکابن)
محورهای موضوعی : معماری و شهرسازی
پریسا قبادی
1
(دکتری شهرسازی اسلامی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز. *(مسوول مکاتبات))
رضا جعفری‌ها
2
(استادیار معماری، گروه معماری و شهرسازی، مرکز آموزش عالی فنی و مهندسی بوئین زهرا، بوئین زهرا، قزوین، ایران.)
علی نیک نما
3
(کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز.)
سید علیرضا عالی
4
(کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز.)
کلید واژه: رود, بیواربانیسم, زیست- انسان محور, طراحی شهری, چشمه کیله تنکابن,
چکیده مقاله :
زمینه و هدف: شهرسازی در گذشته به واسطه نگاه منسجم به شهر، و قائل نشدن تمایز میان طبیعت و بافت شهری، تاثیرات مثبتی برجای می گذاشت که امروزه در کمتر فضایی به چشم می خورد. متخصصین در پی به کارگیری رویکردهای کاربردی جدیدی، در طراحی و بازسازی فضاهای شهری هستند، تا بتوانند مشکلات موجود را، حل نمایند. روش بررسی: پژوهش حاضر به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. یافته‌ها: دستاورد این پژوهش در بخش مبانی، معرفی بیواربانیسم به عنوان رویکردی جدید در طراحی شهری است که محیط زیست شهری را به عنوان یک شی زنده بسیار پیچیده در نظر گرفته و در تلاش به منظور ارتباط عناصر طبیعی و نیازهای انسان است و شهرسازی را به طور جدایی ناپذیری با زیست‌شناسی مرتبط میداند. با تحلیل سه نمونه موردی انتخابی بر اساس اجزای تشکیل دهنده بیواربانیسم، چگونگی راهکارهای مبتنی بر آنها بررسی و در انتها حاشیه رودخانه چشمه کیله تنکابن به عنوان مورد پژوهی داخلی و بومی، تحلیل و بخش هایی از آن به عنوان خرد پروژه‌های انتخابی طراحی گردید. بحث و نتیجه‌گیری: این نوع جدید از رویکرد شهری و کاربرد آن در ایران ممکن است با تعداد زیادی از محدودیت ها نظیر: هزینه های نگهداری بالا، آگاهی کم افکار عمومی از مزایای آن و منافع واگرا بازار املاک و مستغلات روبرو شود، اما می توان به تدریج از طریق یک ارتقای مفهوم به صورت گسترده و از طریق بالا بردن سطح آگاهی در مورد سودمندی خدمات اکوسیستمی و تعامل گروه های هدف بزرگتر به مشکلات فائق آمد.
Background and Objective: Urbanization in the past, due to a coherent view of the city and not distinguishing between nature and urban context, left positive effects that are seen today. Experts are seeking to apply new practical approaches in the design and reconstruction of urban spaces, so that they can solve the existing problems. Material and Methodology: The current research is descriptive-analytical in terms of method and applied research in terms of purpose. Findings: The achievement of this research in theoretical foundations is the introduction of bio-urbanism as a new approach in urban design that considers the urban environment as a very complex living object and tries to connect natural elements and human needs and sees urbanism as inseparably linked with biology. By analyzing three selected case examples based on the components of biourbanism, how the solutions based on them were investigated, and finally, the edge of the Kileh Tankabon spring river as a domestic and local research case, was analyzed and parts of it were designed as a sample of the selected projects. Discussion and Conclusion: This new type of urban approach and its application in Iran may face a large number of limitations, such as: high maintenance costs, low public awareness of its benefits, and diverging interests of the real estate market. But it is possible to gradually overcome the problems through a broad concept promotion and by raising the level of awareness about the usefulness of ecosystem services and the interaction of larger target groups.
_||_