تحلیلی بر سطوح توسعه‌یافتگی زیرساخت‌های گردشگری در استان کرمانشاه با استفاده از مدل‌های ترکیبی
محورهای موضوعی : مربوط به گردشگری
کلید واژه: گردشگری, سطح‌بندی, استان کرمانشاه, زیرساخت گردشگری, مدل‌های کمی,
چکیده مقاله :
صنعت گردشگری با توجه به مزایای فراوانی که برای جوامع، چه در قالب دور افتاده ترین روستاها و یا کلان شهرها دارد، مورد توجه برنامه ریزان و سیاست‌گذاران امر توسعه واقع شده است. یکی از مهم ترین ارکان گردشگری مسائل مربوط به زیرساخت های گردشگری و تعادل بین تعداد گردشگران و زیرساخت های موجود می باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر که از نوع توصیفی ـ تحلیلی و کاربردی بوده، اولویت بندی و تعیین سطوح توسعه یافتگی شهرستان های استان کرمانشاه در زمینه برخورداری از زیرساخت های گردشگری می باشد. روش گردآوری اطلاعات از نوع اسنادی و میدانی می باشد. جهت دستیابی به هدف اصلی پژوهش از 18 شاخص مرتبط با زیرساخت های گردشگری استفاده شده است. همچنین، جهت وزن دهی به شاخص های پژهش از پرسشنامه کارشناسان (30 کارشناس متخصص در زمینه گردشگری) استفاده به عمل آمد. جهت اولویت بندی شهرستان های استان از تکنیک ترکیبی (TOPSIS و AHP)، جهت تعین توسعه یافتگی شهرستان ها از تحلیل خوشه ای و برای نمایش سطوح توسعه یافتگی از نرم افزار GIS استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد سه شهرستان قصرشیرین، پاوه و کرمانشاه به ترتیب با ضریب اولویت 583/0، 569/0 و 512/0 رتبه های اول تا سوم و سه شهرستان ثلاث باباجانی، دالاهو و هرسین با ضریب اولویت 198/0، 278/0 و 279/0 در پایین ترین رتبه های به لحاظ برخورداری از زیرساخت های گردشگری واقع شده اند. در مجموع به لحاظ توسعه یافتگی در زیرساخت های گردشگری حدود 21 درصد شهرستان های استان در سطوح بسیار برخوردار و برخوردار، 36 درصد درسطح نسبتاً برخوردار، 43 درصد در سطوح محروم و بسیار محروم واقع شده اند.
Tourism industry, considering its numerous benefits for societies from villages to cities, has attracted the attentions of politicians and planners. A major issue of tourism infrastructure is the balance between the number of tourists and existing infrastructure. Therefore, this study, which is a descriptive-analytical, applied research, attempts to prioritize and determine the degree of development of Kermanshah province in terms of enjoying tourism infrastructure. Archival and field methods have been used to obtain the necessary data. In conducting the research, eighteen indices related to tourism infrastructure have been used. In addition, in order to realize the research indices, the experts' questionnaires (30 experts specializing in tourism) have been used. In order to prioritize towns of the province, the synthetic technique (TOPSIS and AHP) has been used and in order to measure the development of the towns, cluster analysis has been adopted. Also, GIS software has been used to show the levels of development. The research findings showed that QasreShirin, Paveh and Kermanshah having the respective priority coefficients of 0.583, 0.569 and 0.512, would fall into the first, second and third ranks respectively. Also the three towns of Babajani, Dalahoo and Harsin, have the priority coefficients of 0.198, 0.279 and 0.279, and so occupy the lowest ranks in terms of enjoying tourism infrastructure. As a result, in terms of tourism infrastructure development, about 21 percent of the towns of Kermanshah province are on ‘very rich’ and ‘rich’ levels, 36 percent are on ‘fairly rich’ level, and 43 percent are on ‘poor’ and ‘very poor’ levels.