بررسی شهر دوستدار کودک از دیدگاه کودکان (مطالعه موردی: ناحیه 1 شهر اردبیل)

محورهای موضوعی : برنامه ریزی شهری

بهرام ایمانی ¹ ( عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی )
کلثوم یارمحمدی ² ( دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی )
کبری یارمحمدی ³ ( کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد واحد اردبیل )

تاریخ دریافت : 1395/05/04 تاریخ پذیرش : 1395/12/02 تاریخ انتشار : 1396/02/01

کلید واژه: کودک, اردبیل, شهر دوستدار کودک, فضای بازی,

چکیده مقاله :

تحقیق حاضر با هدف مشارکت کودکان در ایجاد محیط ساخته شده اطرافشان و در نتیجه تحلیل نظراتشان می باشد. که با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و بررسی های میدانی همچون پرسشنامه و مصاحبه و نقاشی از طریق نمونه گیری خوشه ای به وسیله 100 کودک اردبیلی در مقطع پنجم ابتدایی انجام پذیرفته است؛ و نظرات آنها در مورد مکان مورد علاقه و وضعیت شهر موجود و شهری که می‌خواهند داشته باشند مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بیانگر این است که امکانات و تسهیلات شهر برای کودکان بسیار ناچیز بوده و جز چند بازیگاه کودک و پارک ها و شهر بازی، فضای خاص دیگری برای آنها در نظر گرفته نشده است. کودکان نقش چندانی در شهر ایفا نمی کنند و دامنه فعالیت آنها به خانه و مدرسه، پارک ها و فضاهای بازی محدود شده است. هم چنین بیش از 50 درصد کودکان اردبیلی امکان استفاده از محله خود را به عنوان مکان بازی ندارند به همین دلیل در برنامه ریزی ها باید به محله به عنوان مهمترین مرکزی که کودک وقت خود را در آن می گذراند توجه ویژه ای شود. مطالعه موردی شهر اردبیل نشانگر فاصله این شهر با شهر دوستدار کودک می‌باشد. که نیازمند برنامه ریزی دقیق جهت مشارکت کودکان در طراحی شهر را می باشد

چکیده انگلیسی:

Child-friendly city is a city where the wants and needs of children is important to designers and urban planners. Among the features of the city with regard to children's rights and their opinions. The present study aimed at children participating in the creation of the built environment around them and therefore their opinions are analyzed. Using descriptive and analytical method based on documentary research and field surveys such as questionnaires and interviews And their ideas about places of interest situation in the city who want to have been studied . The results show that the facilities were very poor city children And except for a few children's playground and parks and amusement, not intended for them is another special atmosphere. Played little role in their children and reach them home and school, parks and play spaces is limited . More than 50 percent of children in Ardabil do not take advantage of their neighborhood as a place to play That's why the neighborhood planning should be the child as the most important center where you spent your time special attention. A Case Study of Ardabil distance markers It is a child friendly city. Which requires careful planning to participate in the design of the city's children are In this regard, several proposals, including organizing public health services, Planning for beggars and street beggars, especially children, to address their climate and bad breath, Wall posts and appropriate attention to design and attention is given to the neighborhood in the city.

منابع و مأخذ:

1. اسماعیل‌زاده کواکی، علی،1390، بررسی و تحلیل شاخص‌های شهر دوستدار کودک مطالعه موردی قوچان، استاد راهنما: کیانی، اکبر، گروه جغرافیا، دانشگاه زابل.


2. توسلی، محمود؛ بنیادی، ناصر، 1369، طراحی فضاهای شهری، تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات شهر سازی و معماری ایران.


3. حاتمی ابر قوئی، حسین؛ عظیمی ابر قوئی، رحیمه؛ حاتمی ابر قوئی، لیلا، 1391، سهم کودکان از شهرسازی پایدار با تأکید بر طراحی مراکز محله ابر کوه، همایش ملی توسعه پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک 27 اردیبهشت.


4. دریسکل، دیوید، 1387، ایجاد شهرهای بهتر با کودکان و جوانان، ترجمه: توکلی، مهرنوش، رضوانی، سعید، نشر دیبایه. تهران.


5. رفیعیان، مجتبی؛ کریم‌زاده، فروغ؛ خسروی، سهیلا،1390، شهر دوستدار کودک از ایده تا واقعیت با نگاه به گام های لندن در حرکت به سوی تحقق آرزوهای لندن دوستدار کودک، نشریه آبادی، شماره 36.


6. کربلایی حسینی غیاثوند، ابوالفضل؛ سهیلی، جمال‌الدین، 1393، بررسی ویژگی‌های شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان (مطالعه موردی: منطقه دو شهرداری قزوین)، نشریه مطالعات شهری، دوره 3، شماره 9، صفحه 59-68.


7. شیبانی، مهدی، 1389، رد پای کودک در منظر شهر، تهران، نشریه جستارهای شهرسازی، سال نهم، شماره34، ص 138-132.


8. شیعه، اسماعیل،1386، آماده سازی شهر برای کودکان، تهران، نشر شهر.


9. غفاری، علی؛ قلعه نویی، محمود؛ عمادی، خشایار، 1390، شهر دوستدار کودک ارزیابی و مقایسه چگونگی پاسخگویی به اصول شهر دوستدار کودک در بافت‌های جدید و سنتی ایران مطالعه موردی شهرک سپاهان شهر و محله جوبار اصفهان، شماره هیجدهم، سال هشتم، صفحات 38-27.


10. قره‌بگلو، مینو؛ عینی‌فر، علیرضا؛ ایزدی، عباسعلی، 1392، ارتقای تعامل کودک با مکان در فضای باز مجتمع‌های مسکونی مورد پژوهی سه گانه‌ی فضای باز مسکونی در شهر تبریز، نشریه هنرهای زیبا- معماری و شهرسازی، شماره دوم، صفحات 82-69.


11. کامل نیا، حامد؛ حقیر، سعید، 1388، الگوهای طراحی فضای سبز در شهر دوستدار کودک نمونه موردی: شهر دوستدار کودک بم، شماره دوازدهم، سال ششم، صص 77-88.


12. کیانی، اکبر؛ اسماعیل‌زاده کواکی، علی، 1391، تحلیل و برنامه‌ریزی شهر دوستدار کودک (cfc) از دیدگاه کودکان مطالعه موردی قوچان، فصلنامه علمی پژوهشی باغ منظر مرکز پژوهشی هنر معماری و شهر سازی نظر، شماره بیستم، سال نهم، صص51-61.


13. منصوری، امیر؛ قره بیگلو، مینو، 1390، کیفیت فضای باز شهری در تعامل با کودکان، تهران، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهر ایرانی اسلامی، شماره هشتم،صص 63-72.


14. متینی، مریم؛ سعیدی رضوانی، نوید؛ احمدیان، رضا، 1393، معیارهای طراحی محلات مبتنی بر رویکرد شهر دوستدار کودک (نمونه موردی: محله فرهنگ مشهد)، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، سال چهارم، شماره پانزدهم، صص 112-91.


15. Bagheri, M., safavi, S.( 2014). the role of sustainable development in child friendly communities to improve children^,s health and well-being (case study: zanjan city, iran),journal of civil engineering and urbanism. volume 4, p: 35-40.


16. Chawla, l. heft, h.( 2002).children,s competence and the ecology of communites: functional approach to the evaluation of participation. journal of environmental psychology, vol 22, p: 201-216.


17. Dewi, P.S.( 2012). how does the playground role in realizing children friendly city? Elsevier. P 224-233.


18. Dryskl,D.( 2007). creating better cities with children and adolescents, translation to fari.


19. Eischens, A.d, personality research. http://www.personalityresearch.org/papers/ eischens2. html (accessed 2009, 25).


20. Francis, M.( 1988). negotiating between children and adult design values in open space projects, design studies, pp 67-75.


21. Jocobs, J.( 1961). death and life of great American cities, newyork, random house, NK.


22. Malone,K.( 2006). building a child friendly community, children,s research workshops, pilot study report, city of greaterb bendigo.


23. Riggio, E., Kilbane, T.( 2000). the international secretariat for child friendly citiese a global network for urban children, environment& urbanization, vol 12.


24. Kingston, B., wridt, P. Chawla,l., van vliet, w., brink M.l. (2007). creating child friendly cities: the case of Denver, usa. Page 97-102.


25. Mc Allister, C.( 2008). child friendly cities and land use planning: implications for children,s health, environments journal, volume 35.


26. Matthews, m.h.(1992).making sense of place, savage, md, barnes and noble books.


27. Newell,p.(2003).towards a European child friendly cities initiative, unpublisherd conceptual paper developed for workshop at the unicef innocent research center,7-8.


28. Riggio, E.( 2002). child friendly cities good governance in the best interests of the child.environment urbanization. Vol 14: 45-58.


29. Torres, J.(2009). children& cities: planning to grow together. Document in a collection, Ottawa: the vanier institute of the family.


30. Unicef, 2002, poverty and exclusion among urban children, unicef innocenti research centre, florence forthcoming, p.24.


31. Unicef irc, 2004, building child friendly cities, a framework for action. Unicef innocenti research centre.


32. Unicef,1996, children,s rights and habitat- working towards child- friendly cities, NewYork

Zamani, Z.(2012).the comparision of cognitive play affordances within natural and manufactured preschool settings, 162-167.