اغتنام فرصت در آثار امام محمد غزالی و دلالت های تربیتی آن

محورهای موضوعی : علوم تربیتی

جهانبخش رحمانی ¹ (استادیار دانشگاه ازاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران)
رضا علی نوروزی ² (استادیار دانشگاه اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران)
سیدهاشم گلستانی ³ (استاد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان، ایران. [e-mail])
قاسم ملیحی ⁴ (دانشجوی دکتری فلسفه تعلیم و تربیت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان، ایران)

تاریخ دریافت : 1398/06/10 تاریخ پذیرش : 1399/04/01 تاریخ انتشار : 1399/06/01

کلید واژه: غزالی, اغتنام فرصت, عمر, دلالت های تربیتی,

چکیده مقاله :

هدف این پژوهش بررسی اغتنام فرصت در آثار غزالی و تبیین دلالت های تربیتی آن برای متولیان امر تعلیم و تربیت است. آثار و اندیشه های او در حوزه های مختلف علوم اسلامی مانند: فقه، کلام و اخلاق در بیش از هفتاد تألیف، از وی به جا مانده است.این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی صورت گرفته است. نویسنده با مراجعه به آثار ابوحامد غزالی به مطالعه و بررسی آن دسته از نظرات مکتوب این اندیشمند بزرگ پرداخته است که درباره عُمر، زمان و مفاهیم مرتبط با آن عنوان شده است. غزالی ضمن تأکید بر اهمیت عمر انسان، مخاطبانش را به اغتنام فرصت های مختلف زندگی که در بستر عُمر بی بازگشت جریان دارد، دعوت می کند و هدف کلی وی در این توصیه ها، شناخت و اطاعت خداوند، کنترل هواهای نفسانی، بندگی پروردگارِ یکتا و سعادت در آخرت است. غزالی بهره برداری هرچه بیشتر از فرصت های عمر را در جریان تربیت بسیار مهم می داند و در خصوص اغتنام فرصت، توصیه های مکرّر و مؤکّد دارد و از هر آنچه که میتواند موجب اِتلاف وقت و از دست دادن فرصت ها باشد برحذر می دارد.

چکیده انگلیسی:

The purpose of this study is to investigate the confusion of opportunity in the works of al-Ghazali and to explain its educational implications for the educational authorities. His works and ideas in various fields of Islamic sciences such as jurisprudence, theology and ethics have been left to him in more than seventy compilations. This research has been done by descriptive-analytical method. Referring to the works of Abu Hamed Ghazali, the author studies and reviews those writings of this great thinker about the life, time, and related concepts. While emphasizing the importance of human life, al-Ghazâlî invites his audience to embrace the various opportunities of life that flow in the context of the eternal life, and his overall purpose in these recommendations is to know and obey God, to control one's airs, to serve one and only Lord. Bliss is in the Hereafter. Ghazali considers the exploitation of the opportunities of his life to be the most important in the course of his education, and he has repeated and emphatic advice on the seizure of opportunities, and he does everything he can to save time and waste opportunities.