اثر سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی در ایران
محورهای موضوعی : اقتصاد کار و جمعیت
کلید واژه: ایران, سرمایه انسانی, رشد اقتصادی, صادرات, واردات,
چکیده مقاله :
هدف این مطالعه بررسی و تحلیل اثر این عامل بر رشد اقتصادی ایران می‌باشد. داده‌های مورد استفاده در این مطالعه برای دوره زمانی 1386-1353 از نشریات مختلف بانک مرکزی ایران، مرکز آمار ایران و بانک اطلاعات اقتصادی PDS به دست آمد. متغیر تعداد افراد شاغل دارای تحصیلات دانشگاهی به عنوان شاخص سرمایه انسانی وارد الگوی رشد شد و سپس این معادله به روش ARDL مورد برآورد قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی ایران اثر مثبت دارد. علاوه بر این، میان متغیرهای سرمایه فیزیکی، نیروی کار، صادرات نفتی و صادرات غیرنفتی با تولید ناخالص داخلی نیز رابطه‌ای هم جهت برقرار است.
Abstract The aim of this study is to analyze the effects of this factor on the Iranian economic growth of Iran the required data were collected by from various issues of Central Bank of Iran, Statistical Center of Iran and PDS economic database during the1974-2007. The number of employ people enjoyed higher education as a proxy of human capital was entered into the growth equation to estimate the model under ARDL approach. The results showed that human capital has a positive and significant impact on the economic growth both long and short run. In addition, the long term relationship between the independent variables and dependent variables of the model was confirmed.
فهرست منابع
ــ ابراهیمی، یزدان و فرجادی، غلامعلی (1388). آموزش عالی مشوق رشد در اقتصادهای باز. فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش عالی، 54: 61-49.
ــ اینانلو، علی (1386). نقش سرمایه انسانی در رشد اقتصادی ایران (با مروری بر الگوهای رشد درونزا). پایان نامه کارشناسی ارشد اقتصاد، دانشگاه سیستان و بلوچستان, دانشکده اقتصاد و علوم اداری.
ــ تشکینی، احمد (1384). اقتصادسنجی کاربردی به کمک Microfit. موسسه فرهنگی هنری دیباگران تهران، تهران، چاپ اول.
ــ تقوی، مهدی و محمدی، حسین (1385). تاثیر سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی در ایران، پژوهشنامه اقتصادی، 6 (3 (پیاپی 22)): 44-15.
ــ درگاهی، حسن و قدیری، امرالله (1382). تجزیه و تحلیل عوامل تعیین کننده رشد اقتصادی ایران (با مروری بر الگوهای رشد درونزا). فصلنامه پژوهشنامه بازرگانی، شماره 26: 33-1.
ــ ربیعی، مهناز (1388). اثر نوآوری و سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی در ایران. مجله دانش و توسعه، شماره26 : 142-122.
ــ علمی، زهرا (میلا) (1388). اثر سرمایه انسانی و هزینه‌های دولت در سرمایه انسانی بر رشد اقتصادی در ایران در چارچوب مدل‌های رشد درونزا. رساله دکتری اقتصاد،دانشگاه تهران, دانشکده اقتصاد .
ــ علمی، زهرا (میلا) و جمشیدنژاد، امیر (1386). اثر آموزش بر رشد اقتصادی ایران در سال‌های 1382-1350. پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی «ویژه اقتصاد»، شماره 26: 154-135.
ــ عمادزاده، مصطفی .(1377). مباحثی از اقتصاد آموزش و پرورش. انتشارات جهاد دانشگاهی اصفهان، اصفهان، چاپ اول.
ــ نوفرستی، محمد .(1378). ریشه واحد و هم جمعی در اقتصادسنجی. خدمات فرهنگی رسا، تهران، چاپ دوم.
ــ هوشمند، محمود, شعبانی، محمدعلی و ذبیحی، اعظم .(1387). نقش سرمایه انسانی در رشد اقتصادی ایران با استفاده از الگوی خودبازگشت با وقفه‌های توزیعی. فصلنامه اقتصاد مقداری، شماره 2(دوره 5): 83-63.
- Cheng, B. S., & Hsu, R. C. (1997). Human capital and economic growth in Japan: an application of time series analysis. Applied Economics Letters, 4: 393-395.
- Kang, J. M. (2006). An estimation of growth model for South Korea using human capital. Journal of Asian Economics, 17 Issue 5: 852-866.
- Khan, M. S. & Reinhart, C. M. (1990). Private investment and economic growth in developing countries. World Development, 18(1): 19-27.
- Kottaridi, C. & Stengos, T. (2010). Foreign direct investment, human capital and non-linearities in economic growth. Journal of Macroeconomics, 32, Issue 3: 858-871.
- Lucas, R. E. Jr. (1988). On the mechanics of economic development. Journal of Monetary Economics. Vol 22: 3-42.
- Mankiw, N., R. D. & Weil, D. (1992). A contribution to the empirics of economic growth. Quarterly Journal of Economics. 107: 112-128.
- Pesaran, M. H., & Pesaran, B. (1997). Working with microfit 4.0: An introduction to econometrics. Oxford University Press.
- Takii, K., &Tanaka, R. (2009). Does the diversity of human capital increase GDP? A comparison of education systems. Journal of Public Economics, 93 Issues 7-8: 998-1007.