طراحی منظر شهری پایدار مبتنی بر مشارکت مردمی در مدیریت نوین کلان‌شهرها (نمونه موردی: پهنه رودکی واقع در منطقه یازده شهر تهران)
محورهای موضوعی : آمایش محیط
ایمان درودی
1
(دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی ایران، سمنان)
محمدرضا زندمقدم
2
(دانشیار گروه جغرافیا، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی ایران، سمنان)
زینب کرکه آبادی
3
(دانشیار گروه جغرافیا، واحد سمنان، دانشگاه آزاد اسلامی ایران، سمنان)
کلید واژه: شهرسازی مشارکتی, منظر شهری پایدار, پهنه رودکی,
چکیده مقاله :
بدون تردید مواجه شدن با حجم عظیمی از داده‌ها و اطلاعات و مطرح شدن زمان به عنوان مهمترین سرمایه در مدیریت‌های نوین شهری راهی جز تمسک به استفاده از تکنولوژی و فناوری‌های نوین باقی نخواهد گذاشت. در فرآیند تصمیم‌گیری مشارکتی به یاری سیستم‌های زیست محیطی مجازی می‌توان پس از ارزیابی در شبیه سازی ایده یا راه‌حل‌ها، موارد عملی و مناسب را برگزید و از تصمیم‌گیری نادرست پیشگیری کرد. هدف اصلی این پژوهش می‌تواند دستیابی به دیدگاهی جدید در شهرسازی ایران که در آن اولویت طراحی منظر بر اساس دسترسی به منظر پایدار شهری با تکیه بر مشارکت و سهیم نمودن ساکنین محلی در فرآیند طراحی منظر در نظر گرفته شود. در این مقاله روش نمونه‌گیری، گلوله برفی انتخاب شده. مؤلفه‌های تأثیرگذار بر دو عامل شهرسازی مشارکتی و محیط مجازی اشتراکی شناسایی و با استفاده از روش دلفی مورد تجریه و تحلیل قرار گرفتند و عواملی که دارای تأثیر کمتری بر روی مدل تحقیق خواهند بود با استفاده از نظر خبرگان حذف شدند و سپس با توجه به مدل‌ها و پرسشنامه پر شده توسط پاسخگویان یک مدل مفهومی تشکیل گردید. در تشکیل این مدل مفهومی از نظرات خبرگان با روش طوفان مغزی بهره گرفته شد تا امکان استنتاج یک مدل متناسب با روش ANP فراهم گردد. در این صورت می‌توان در محدوده پهنه رودکی که از پتانسیل مناسبی به لحاظ هویت تاریخی و فرهنگی برخوردار است، سیستم پایدار منظر شهری را با توجه به اولویت‌های بدست آمده از فرآیند تحلیل شبکه‌ای، طراحی و از آن خروجی‌های مفید در پروسه تصمیم‌سازی‌ها دریافت خواهد شد.
Undoubtedly, confronted with an immense volume of data and information, and recognizing time as the paramount capital in modern city administrations, the imperative is clear: embracing new technologies becomes unavoidable. In the realm of participatory decision-making, the utilization of virtual environmental systems offers a practical avenue. These systems enable the selection of viable and fitting solutions through the evaluation of simulated ideas, thereby averting erroneous decisions. The principal objective of this research is to usher in a novel perspective within Iran's urban planning, wherein the precedence of landscape design hinges on the attainment of a sustainable urban landscape, emphasizing the active involvement of local residents in the design process.In this article, the snowball sampling method is employed. The significant components of collaborative urban development and collaborative virtual environments were discerned and analyzed using the Delphi method. Factors with lesser impact on the research model were identified through expert opinions, resulting in the formulation of a conceptual model based on both existing models and responses from a questionnaire. In crafting this conceptual model, expert opinions were amalgamated through the brainstorming method, facilitating the derivation of a suitable model using the Analytic Network Process (ANP) method. Following this approach, a sustainable urban landscape system can be envisioned for the Rudaki area, leveraging its substantial potential in historical and cultural identity. This process, rooted in network analysis, not only offers a valuable output for decision-making but also serves as a foundation for designing a sustainable urban landscape system.
_||_