شناسایی و ارزیابی مولفه های رضایت کودکان از مجتمع های مسکونی در بافت های جدید شهری (نمونه مورد مطالعه: سه شهرک مسکونی در تنکابن)

محورهای موضوعی : آمایش محیط

مژده صیادی ^{1 *} , شیدا خوانساری ² , مریم ارمغان ³

1 - دکتری گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
2 - استادیارگروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
3 - استادیار گروه معماری، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

تاریخ دریافت : 1400/04/15 تاریخ پذیرش : 1400/07/10 تاریخ انتشار : 1403/09/14

کلید واژه: رضایت از زندگی, مولفه‌های مسکن, عملیات صوری (15-11سال), ابعاد عینی و ذهنی, رضایتمندی سکونتی,

چکیده مقاله :

 

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی مؤلفه­های تأثیرگذار بر رضایت کودکان از مجتمع­های مسکونی محل سکونتشان مدنظر بود. نوع تحقیق توسعه­ای-کاربردی است. روش تحقیق ترکیبی (کیفی و کمی) و توصیفی-همبستگی می‌باشد. جامعه آماری شامل کودکان 15-11 سال ساکن در مجتمع‌های مسکونی نوساز سه شهرک کاج، آرامش و کریم آباد در شهر تنکابن است که 100 دختر و 100 پسر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش پرسشنامه معتبر بود. برای تجزیه و تحلیل یافته­ها از نرم افزار­SPSS.19 و آزمون­های همبستگی پیرسون، رگرسیون و فریدمن استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که محیط مسکونی به واسطه ابعاد عینی و ذهنی به ترتیب با میزان تأثیر 78/7 و 75/5 باعث رضایت کودکان می‌شود. این ابعاد به شاخصه‌های کالبدی-واحد همسایگی، کالبدی-واحد مسکونی، محیطی-واحد همسایگی و عوامل شخصی تقسیم می­شوند و هر کدام دارای مؤلفه­ها و گویه­هایی هستند. میزان تأثیر این شاخصه­ها در رضایت کودکان به ترتیب 06/9، 50/6، 45/6، 00/4 است. در انتها چند راهکار کاربردی در راستای تقویت رضایتمندی سکونتی ارائه گردید.

 

چکیده انگلیسی:

 

The purpose of the present study was to evaluate the factors influencing children’s satisfaction with the residential complexes where they live. The research is developmental-applied in nature  and its method is a mixed approach (qualitative and quantitative) as well as descriptive-correlational. The statistical population includes children aged 11-15 living in newly constructed residential complexes in three neighborhoods: Kaj, Aramesh, and Karimabad in the city of Tonekabon. A sample of 100 girls and 100 boys was selected. The data collection tool in this study was a validated questionnaire. To analyze the findings, the SPSS.19 software and Pearson correlation, regression, and Friedman tests were used. The findings indicated that the residential environment contributes to children’s satisfaction through objective and subjective dimensions, with impact levels of 7.78 and 5.75, respectively. These dimensions are divided into physical-neighborhood unit, physical-residential unit, environmental-neighborhood unit, and personal factors, each comprising different components and indicators. The impact levels of these factors on children’s satisfaction are 9.06, 6.50, 6.45, and 4.00, respectively. Finally, several practical strategies were presented to enhance residential satisfaction.

 

منابع و مأخذ:

1. امین پور، ا‌؛ مدنی، ر‌؛ حیاتی، ح‌؛ دلداده، م. ع، (1394)، بازشناسی مفاهیم مسکن و سکونت بر اساس آموزه‌های اسلامی. نشریه مدیریت شهری، 40(4): 59-47.
2. آروین، م‌؛ فرجی، ا‌؛ آژند‌؛ م، (1398)، تأثیر رضایتمندی سکونتی بر ماندگاری جمعیت در طرح‌های مسکن مهر شهر بهبهان. فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه‌ریزی شهری, 11(41)، 83-98.
3. آصفي، م‌؛ ایمانی، ا، (1395)، باز تعریف الگوهای طراحی مسکن مطلوب ایرانی- اسلامی ‌معاصر با ارزیابی کیفی خانه‌های سنتی. فصلنامه پژوهش‌های معماری اسلامی، 2(4): 75-56.
4. بهزادفر، م‌؛ قاضی زاده، س. ن، (1390)، حس رضایت از فضای باز مسکونی (نمونه موردی: مجتمع‌های مسکونی شهر تهران). نشریه هنرهای زیبا-معماری و شهرسازی، 45(3): 24-15.