تحلیل و ارزیابی شاخصهای کمی و کیفی مسکن در شهرستان‌های استان اصفهان
محورهای موضوعی : آمایش محیط
سهیلا رضایی آدریانی
1
(دانشجوی کارشناسی ارشد برنامهریزی شهری، دانشکده هنر و معماری دانشگاه گیلان، رشت، ایران)
حسن احمدی
2
(استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه گیلان، رشت، ایران)
کلید واژه: تکنیک تاپسیس, شاخصهای کمی و کیفی مسکن, شهرستان‌های استان اصفهان,
چکیده مقاله :
امروزه مسکن به عنوان یکی از اساسی ترین نیازهای انسان بعد از خوراک و پوشاک مطرح است و به دلیل ماهیت اقتصادی آن یکی از مقوله های اصلی جامعه شهری و روستایی به حساب می آید. با افزایش روزافزون جمعیت و توسعه زندگی شهری نیاز به مسکن نیز افزایش یافته و لزوم برنامه ریزی در این حوزه بارزتر شده است. یکی از ابزارهای کارآمد به منظور سنجش وضعیت، تصمیم گیری و برنامهریزی در زمینه مسکن شاخص های کمی و کیفی مسکن است. در این پژوهش با استفاده از این شاخص ها به بررسی وضعیت مسکن در شهرستان های استان اصفهان و مقایسه ی این شهرستان ها با یکدیگر پرداخته ایم. اطلاعات مورد نیاز از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390 استان اصفهان و اطلاعات مندرج در سایت مرکز آمار استخراج شده است. در نهایت با بهره گیری از تکنیک تاپسیس شهرستان ها از نظر سطح توسعه یافتگی در حوزه مسکن رتبه بندی شده اند و نتایج با بهره گیری از نرم‌افزار GIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. براساس مطالعات صورت گرفته شهرستان اصفهان در رتبه نخست به عنوان توسعه یافته ترین شهرستان و شهرستان فریدونشهر به عنوان محروم‌ترین شهرستان شناخته شده و سایر شهرستان ها در طیفی مابین این دو قرار گرفته اند، سپس با بهره گیری از تکنیک swot به شناسایی عوامل داخلی و خارجی تأثیرگذار پرداخته و راهکارهایی جهت استفاده از فرصت ها برای غلبه بر نقاط ضعف پیشنهاد گردیده است.
Housing today is considered as one of the most basic human needs after food and clothing, and due to its economic nature, it is one of the main categories of urban and rural communities. With the increasing population growth and the development of urban life, the need for housing has also increased and the need for planning in this area is more prominent. One of the most effective tools for measuring the status, decision making and planning of housing is quantitative and qualitative indicators of housing. In this research, using these indices, we investigate the housing situation in Isfahan province and compare these cities with each other. The required data have been derived from the results of the general census of population and housing in Isfahan province in 2011 and the information obtained from the statistics center site. Eventually, by using TOPSIS technique, cities have been ranked in terms of level of development in the housing sector and the results have been analyzed using GIS software. Based on the results of the study, "Esfahan" ranked first as the most developed city and city of "Fereydoun Shahr" as the most deprived city and the other cities are located in a spectrum between them, then using the SWOT technique the internal factors were identified and some approaches for using the opportunities and overcoming the weaknesses were proposed.
_||_