سنجش عملکرد فضاهای پشتیبان شبکه پیاده راهی در بافت مرکزی شهر اهواز(خیابان سلمان فارسی)
محورهای موضوعی : آمایش محیط
سعید امانپور
1
,
سلمان ایزدنژاد
2
*
1 - استاد گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
2 - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
کلید واژه: پیادهراه, پیادهراه سازی, بافت شهری, فضای پشتیبان, اهواز.,
چکیده مقاله :
مسیر پیاده تجلی‌گاه حیات مدنی شهر و محل رخداد وقایع و فعالیت‌های اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری می‌باشد. لذا هدف اصلی این پژوهش، سنجش عملکرد فضاهای پشتیبان شبکه پیاده‌راهی خیابان سلمان فارسی در بافت مرکزی شهر اهواز می‌باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است و از روش اسنادی و پیماشی برای گردآوری اطلاعات استفاده شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در بعد کالبدی(5/58)، عرض مناسب پیادهراه با توجه به حجم زیاد عابرین، بیشترین تأثیر را در میزان رضایت شهروندان از پیادهراه شامل می‌شود و در بعد اجتماعی که در جایگاه دوم قرار دارد(30/22)، تمایل شهروندان به پیاده‌روی درخیابان سلمان فارسی بیشترین اولویت را داشته است.
The pedestrian pathway serves as the physical stage of a city’s civic life, providing the setting in which every day social interactions unfold. This study evaluates the performance of the “supportive spaces” within the pedestrian network of Salman Farsi Street, located in the historic core of Ahvaz. A descriptive–analytical research design was employed, combining archival review with a structured field survey. The findings indicate that the physical dimension (58.5% of explained variance) is primarily influenced by path width, which emerges as the strongest predictor of user satisfaction given the high pedestrian volume. The social dimension (22.3%) is largely shaped by users’ expressed willingness to walk along Salman Farsi Street.
1- آفرین، ر و عباسی دزفولی، ع، (1397).بررسی اشکالات طراحی و اجرایی پیاده روها در معابر شهری کلان شهر اهواز و ارایه راهکارها. کنفرانس عمران، معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام، تبریز.
2- امیریان، ح و پوچانی، م، (1401).واکاوی و ارزیابی تجارب مداخله در بافت مرکزی شهر اسفراین.فصلنامه اقتصاد و برنامه‌ریزی شهری، دوره3، شماره1، 147-135.
3- اوستروفسكي، و، (1385)، شهرسازي معاصر از نخستين سرچشمه‌ها تا منشور آتن. لادن اعتضادی. چاپ سوم، مركز نشر دانشگاهي، تهران.188 صحفه.
4- ـ خانمرادی، س، حسنی، م و محمدلو، م.(1397). بررسی عناصر مؤثر در ایجاد و ارتقاء ارزش مسیرهای تردد پیاده (نمونه موردی: خیابان امام زنجان). کنفرانس عمران,معماری و شهرسازی کشورهای جهان اسلام، تبریز.
5- رزقی، م، رزقی، ک.1392. تحلیل فضاهای شهری.چاپ دوم. انتشارات اول و آخر، تهران.159 صحفه.
6- رفیعیان، م؛ صدیقی، ا و پورمحمدی، م.(1390). امكان سنجي ارتقاء كيفيت محيط از طريق پياده راه سازي محورهاي شهري) موردمطالعه: محور خيابان ارم بخش مركزي شهر قم). مطالعات و پژوهشهاي شهري و منطقهاي، 11(3).56-41.
7- رنجبر، ا و رییس اسماعیلی، ف.(1389). سنجش کیفیت پیادهراهای شهری در ایران (پیادهراه صف سپهسالارتهران). نشریه هنرهای زیبا- معماری و شهرسازی، 42(2)، 93-83.
8- داوری، س، مجلسی، ا و فنایی، ز(1403).ارزیابی و اولویت‌بندی گونه‌های هنر عمومی در راستای سرزندگی خیابان‌های پیاده محور با استفاده از فرایند سلسله مراتبی(AHP). -فصلنامه آمایش محیط، شماره68، 22 صحفه
9- صرافی، م و همکاران.(1393).اندیشه‌های نو در برنامه‌ریزی شهری.چاپ اول، شورای اسلامی شهر تهران، 306 صحفه.
10- علیزاده، ک و عنبری، ح، (1396).نقش فضاهای بی‌دفاع شهری در وقوع جرم با تأکید بر پارک‌های منطقه9 مشهد.فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، 29(8)، 160-141.
11- قنبری، ا، هادی، ا و‌هادی، ا، (1399)، بررسی تطبیقی پیاده‌راه‌های تربیت و ولیعصر شهر تبریز از منظر مؤلفه‌های پیاده مداری، فصل نامه آمایش محیط، شماره50، 26 صحفه
12- محمد صالحی، ز، شیخی، ح و رحیمیون، ع، (1393)، بهسازی کالبدی-محیطی بافت مرکزی شهر با رویکرد توسعه شهری پایدار.فصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات شهری، 15، 73.
13- مشرف دهکردی، ح، شیعه، ا. (1397). سنجش عملکرد فضاهان پشتیبان شبکه پیاده‌راهی در بافت مرکزی شهرکرد. فصل نامه علمی –پژوهشی برنامه‌ریزی فضایی (جغرافیا)، 4(8)، 66-47.
14- ملکیان، م، کلهرنیا، ب و سبحان اردکانی، س(1403)، ارزیابی جایگاه پیاده مداری در باز آفرینی شهری پایدار(مورد مطالعه:منطقه یک شهر همدان). فصلنامه آمایش محیط، شماره67، 18 صحفه.
15- میرزایی، خ و محمدزکی، ا، (1395).ارزیابی آثار اجتماعی پیادهراه سازی خیابان 15 خرداد واقع در منطقه 12 شهرداری تهران(فاز دوم).فصلنامه پژوهشی و برنامه‌ریزی شهری، 24(7)، 142-121.
16- Dobbs, G. L. 2009. Pedestrian and Bicycle Safety on a College Campus: Crash and Conflict Analyses with.
17- Muminovic, M. 2017 "place identity and sustainable urban regeneration: public spacein Canberra city centre", international journal of sustainable development and planning, 12 (4), WIT Press London, Pp. 734-743.
18- Macdonald, E., Szibbo, N., Eisenstein, W., Mozingo, L. 2017. "Quality of service: toward a standardized rating tool for pedestrian quality of urban streets", Journal of Urban Design, 23 (1), Taylor & Francis Online, Pp. 71-93.
19- La Rosa, D., Privitera, R., Barbarossa, L., Greca, P. 2017. Assessing Spatial Benefits of Urban Regeneration Programs In A Highly Vulnerable Urban Context: A Case Study In Catania", Italy, Landscape And Urban Planning, January 2017, (157), Elsevier, Pp 180–192.
20- Hall, C., Yael, R. 2018. "Measuring the Relationship between Tourism and Walkability? Walk Score and English Tourist Attractions", Journal of Sustainable Tourism, 26 (1), Taylor & Francis Online, Pp, 1-18.
21- Joshi, M. 2017. Urban Regeneration and Sustainability: Importance of Sustainable.