نقش «پیشگیری» در«دکترین مسئولیت حمایت» با تأکید برمسئولیت اولیه ی دولت ها
محورهای موضوعی : دستاوردهای نوین در حقوق عمومی
کریم محمدی
1
(دانشجوی دکتری حقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران ایران.)
هیبت الله نژندی منش
2
(دانشیار حقوق بین الملل، گروه حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی تهران، تهران، ایران)
سوده شاملو
3
(استادیار حقوق بین الملل، گروه حقوق و علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران.)
کلید واژه: اقدامات پیشگیرانه, مداخله ی بشردوستانه, مسئولیت پیشگیری, مسئولیت حمایت, مسئولیت دولت ها, مسئولیت جامعه ی بین المللی,
چکیده مقاله :
بسیاری از درگیری های مرگبار و دیگر فجایع انسانی، در قلمرو و حیطه ی اقتدار حاکمیت ملی شکل می گیرد. دکترین مسئولیت حمایت، مسئولیت اولیه پیشگیری از وقوع بحران های انسانی را به عهده ی دولت ها گذاشته است و دولت ها باید دست به یک سری اقدامات بنیادین (ساختاری) بزنند که اگر انجام شوند اصلاً بحرانی شکل نمی‌گیرد و اگر هم بحرانی ایجاد شود، یک دست تعدیل‌های ساختاری طولانی مدتی صورت می‌گیرد تا بحران مجدداً عود نکند.ریشه ی بسیاری از بحران های انسانی، ناشی از تبعیض های ناروا، فقر و عقب ماندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. بنابراین، این پرسش مطرح می شود که مهمترین اقدامات پیشگیرانه ی بنیادین که بر عهده ی حاکمیت است، کدامند؟ یافته های این پژوهش آن است که، تلاش دولت ها برای تأمین حکمرانی خوب، رعایت حقوق بشر، ارتقای توسعه ی اجتماعی و اقتصادی، تقویت احساس همبستگی میان اقوام و گروه ها، جلوگیری از تخریب محیط زیست و تأمین امنیت عمومی،از مهمترین اقدامات پیشگیرانه هستند که باید بیشترین امکانات و منابع به آنها اختصاص داده شود. پیشگیری از درگیری و بروز فجایع انسانی، صرفاً یک امر ملی یا محلی نیست، موفقیت در امر پیشگیری غالباً مستلزم حمایت قوی از سوی جامعه بین‌المللی است.
Numerous deadly conflicts and human tragedies occur in the authority domain of national sovereignty. The doctrine of "responsibility to protect" (R2P) has primarily entrusted governments with the responsibility of preventing human crises by implementing some basic (structural) measures, which, if carried out, will essentially prevent crises from happening or prevent their recurrence through a series of long-term structural adjustments. Many human crises stem from undue discrimination, poverty, and social, political, and economic inequality. A question rises here: what are the paramount fundamental preventive measures for which the government is responsible? The research findings show that the most important preventive measures to be taken by governments for good governance include respecting human rights, promoting social and economic development, promoting a sense of solidarity among ethnic groups, preventing environmental destruction, and boosting power regarding public security. Preventing conflicts and human disasters is not a mere local or national issue. Success in prevention generally requires solid support from the international community.
_||_