رویکرد جمهوری اسلامی ایران در برابر خیزش مردمی کشورهای بحرین و یمن، فرصت ها و چالش‌ها
محورهای موضوعی : فلسفه سیاسی انقلاب اسلامی
مجتبی استوار
1
(مربی آموزشی دانشکده صنایع دانشگاه علم و صنعت ایران)
ابوالفضل خم پیچی
2
(دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه آزاد واحد الکترونیکی)
کلید واژه: یمن, جنبش‌های اجتماعی, بحرین, نظام‌سازی اسلامی,
چکیده مقاله :
تحولات جهان عرب پس از جنبش‌های مردمی در تونس، مصر، لیبی، یمن و بحرین، ضرورت توجه به افکار عمومی را در کشورهای شیخ‌نشین برجسته کرده است. آگاهی مردم از تحولات جهانی و تبدیل فرایندهای دموکراتیک به عنوان یک فرم جهانی، حکومت کردن به شیوه استبدادی را پرهزینه‌تر کرده است. حکومت‌های استبدادی زمانی که تحت فشار داخلی و خارجی برای برگزاری دموکراسی قرار می‌گیرند، معمولأ به آن تن نمی‌دهند و تلاش می‌کنند با مهندسی قدرت‌های سیاسی، عناصر خود را مجدد در راس امور کشور بنشانند. از این منظر، منافع امنیتی جمهوری اسلامی اقتضاء می‌کند، اهرم‌های سیاسی، فرهنگی و امنیتی خود را در جهت تحقق آرمان‌های جنبش‌های اسلامی در کشورهای مسلمان از جمله در کشورهای بحرین و یمن به کار بگیرد. با در نظر گرفتن موانع آغازین دولت‌سازی در یمن و بحرین، تقویت پیش‌ران‌های بنیادین در فرایند دولت‌ملت سازی، می‌تواند جنبش‌های اسلامی مردمی در این دو کشور را در بلند مدت به نظام سیاسی کارآمد تبدیل کند. نقش ایجابی و نقش سلبی جنبش‌ها، عناصر به جای مانده از دولت‌های قبل، و مداخلات قدرت‌های خارجی از مهمترین موانع نظام‌سازی در یمن و بحرین به شمار می‌رود. جمهوری اسلامی ایران چگونه می تواند در تثبیت و تداوم نظام های نوپای سیاسی در بحرین و یمن نقش ایفا کند؟ جمهوری اسلامی می‌تواند با ارائه تجربیات دولت‌سازی و نظام‌سازی در سطح داخلی و حمایت از دولت‌های شکل گرفته در سطح منطقه‌ای (فرایند توازن‌سازی و تثبیت سیاسی) به بقای دولت‌های نوین در بحرین و یمن کمک کند. روش تحقیق مطالعه حاضر، توصیفی - تحلیلی است .
Popular movements in Tunisia, Egypt, Libya, Yemen, and Bahrain have highlighted the importance of paying attention to public opinion in a sheikdom. Globalization and the globalization of democratic processes have made authoritarian rule more expensive. When they are faced with internal and external pressure to maintain democracy, authoritarian regimes usually do not comply with it and try to reestablish their elements at the helm of the country. From this perspective, the Islamic Republic's security interests require it to use its political, cultural, and security levers to achieve the ideals of Islamic movements in Muslim countries, including Bahrain and Yemen. Due to the initial obstacles to statebuilding in Yemen and Bahrain, strengthening the fundamental impetus to nation-building could turn the popular Islamic movements in those countries into an efficient political system in the long run. Movements, the elements of previous governments, the power blocs that benefited from the former regime, and the interventions of foreign powers are among the main obstacles to systematization in Yemen and Bahrain. In what ways can the Islamic Republic of Iran contribute to the establishment and maintenance of the political regimes in Bahrain and Yemen? By providing state-building and system-building experiences at the domestic level and by supporting governments formed at the regional level (political balance and stability), the Islamic Republic can contribute to the survival of the new governments in Bahrain and Yemen. In this study, the research method is descriptive-analytical and to answer the research question,
_||_