تحلیل محتوایی گفت‌وگو در داستان سهراب، با تکیه بر تقابل اصلی شاهنامه
محورهای موضوعی : حماسی (با ویژگی ادبی و هنری)
الهام آزاده رنجبر
1
,
حسین بیات
2
*
,
ناصرقلی سارلی
3
,
بهادر باقری
4
1 - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
3 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
4 - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
کلید واژه: فردوسی, داستان سهراب, گفت‌وگو, تقابل, ایران, انیران.,
چکیده مقاله :
چکیده گفت وگوف بهترین ابزار انسان برای هم سنجی و هم فکری با دیگران و به این اعتبار یکی از لوازم ضروری زندگی اجتماعی است. اگر داستان را تصویری از زندگی بدانیم، شخصیت‌های آن ناگزیر برای ایجاد ارتباط با یکدیگر از گفت وگو استفاده می‌کنند. اما گاه گفت‌وگو، در داستان، نسبت به عناصر دیگر، نقش محوری دارد. در این صورت تمام اندیشه های داستان‌پرداز به مخاطب انتقال می‌یابد. این پیام‌ها از طریق داستان، بر بنیاد تقابل ها بنا می شودد. اما تمام تقابل های هر داستان از جمله داستان رستم و سهراب، از یک تقابل اصلی شاهنامه است که می‌توان آن را به تقابل نور و ظلمت، فروکاست این بررسی نشان می دهد که تقریبا تمام تقابل‌هایی که غالبا ندانسته بر زبان اشخاص جاری می شود، ناشی از نگاه فردوسی به رویارویی ایرانیان با اقوام بیگانه است. اطلاعات مقاله از طریق روش کتابخانه‌ای گرد آمده و با استفاده از روش کیفی توصیف شده‌است.
Conversation is the best human tool for equating and thinking with others, and as such, it is one of the essentials of social life. If we consider the story as an image of life, its characters inevitably use dialogue to establish a relationship with each other. But sometimes dialogue plays a central role in the story compared to other elements. In this case, all the thoughts of the storyteller are transferred to the audience. These messages are based on contrasts through stories. But all the confrontations in each story, including the story of Rostam and Sohrab, are from one main confrontation of the Shahnameh, which can be shown as the confrontation of light and darkness, the failure of this review. hat almost all the confrontations that are often unknowingly expressed in the language of individuals are caused by Ferdowsi's view of the confrontation between Iranians and foreign nations. The information of the article was collected through the library method and described using the qualitative method.
کتاب¬ها
اخوت، احمد. (1371). دستور زبان داستان، اصفهان: نشر فردا.
انوری، حسن. (1381). فرهنگ سخن، تهران: سخن.
بیشاب، لئونارد. (1374). درس¬هایی دربارۀ داستان¬نویسی، ترجمۀ محسن سلیمانی، تهران: نشر زال.
پرین، لارنس. (1393). ادبیات، ترجمۀ علیرضا فرح¬بخش، جلد 2، تهران: رهنما.
خالقی مطلق، جلال. (1381). سخن¬های دیرینه، تهران: نشر افکار.
خسروی، ابوتراب. (1388). حاشیه¬ای بر مبنای داستان، تهران: نشر ثالث.
رحیمی، مصطفی. (1369). تراژدی قدرت در شاهنامه، تهران: نیلوفر.
سرامی، قدمعلی. (1368). از رنگ گل تا رنج خار، تهران: علمی و فرهنگی.
شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1387). صورخیال در شعر فارسی، تهران: آگاه.
شمیسا، سیروس. (1378). نقد ادبی، تهران: فردوس.
فردوسی، ابوالقاسم. (1384) شاهنامه، به کوشش سعید حمیدیان، جلد 3، تهران: قطره.
فروزانفر، بدیع¬الزمان. (1369) سخن و سخنوران، تهران: خوارزمی.
فیضی، کریم. (1390). مستی و هستی، تهران: اطلاعات.
فیضی، کریم. (1390). هستی و نیستی، تهران: اطلاعات.
کالر، جاناتان. (1382). نظریۀ ادبی، ترجمۀ فرزانه طاهری، تهران: مرکز.
گرپیندورف، کلوس. (1383). تحلیل محتوا، ترجمۀ هوشنگ نایبی، تهران: نشر نی.
مدرسی، فاطمه. (1395). فرهنگ توصیفی نقد و نظریۀ ادبی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی.
مقدادی، بهرام. (1378). فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی، تهران: فکر روز.
مکاریک، ایرناریما. (1384). دانش¬نامۀ نظریه¬های ادبی معاصر، ترجمۀ مهران مهاجر و محمد نبوی، تهران: آگاه.
میرصادقی، جمال. (1367) عناصر داستان، تهران: شفا.
References
Books
Anvari, Hassan. (1992). Language Culture, Tehran: Sokhan. [In Persian]
Bishop, Leonard. (1995). Lessons on Story Writing, Trans. Mohsen Soleimani, Tehran: Zal Publishing House. [In Persian]
Caller, Jonathan. (2003). Literary Theory, Trans. Farzaneh Taheri, Tehran: Markaz. [In Persian]
Ferdowsi, Abolghasem. (2005). Shahnameh, with the help of Saeed Hamidian, Volume 3, Tehran: Qatra. [In Persian]
Feyzi, Karim. (2011). Drunkenness and Existence, Tehran: Etelat. [In Persian]
Feyzi, Karim. (2011). Existence and Nothingness, Tehran: Etelat. [In Persian]
Forozanfar, Badi’-Oz-Zaman. (2000). Speech and Orators, Tehran: Kharazmi. [In Persian]
Greppendorf, Klaus. (2004). Content Analysis, Trans. Houshang Naibi, Tehran: Nay Publication. [In Persian]
Khaleghi, Jalal. (1992). Ancient Sayings, Tehran: Afkar Publishing House. [In Persian]
Khosravi, Abu Torab. (1999). A Margin Based on Story, Tehran: Sales Publishing House. [In Persian]
Makarik, Irnarima. (2005). Encyclopedia of Contemporary Literary Theories, Trans. Mehran Mohajer and Mohammad Nabavi, Tehran: Agah. [In Persian]
Meqdadi, Bahram. (2000). Dictionary of Literary Criticism Terms, Tehran: Fekr Rooz. [In Persian]
Mirsadeghi, Jamal. (2008). Elements of Story, Tehran: Shafa. [In Persian]
Modaresi, Fatemeh. (2016). Descriptive Dictionary of Literary Criticism and Theory, Tehran: Institute of Humanities. [In Persian]
Okhovat, Ahmad. (1992). Grammar of Story, Isfahan: Farda Publishing House. [In Persian]
Parin, Lawrence. (1994). Literature, Trans. Alireza Farahbakhsh, Volume 2, Tehran: Rahnema. [In Persian]
Rahimi, Mustafa. (1989). The Tragedy of Power in Shahnameh, Tehran: Niloufar. [In Persian]
Sarami, Ghadamali. (1989). From the Color of a Flower to the Pain of Thorns, Tehran: Scientific and Cultural. [In Persian]
Shafiei Kadkani, Mohammad Reza. (2008). Imagination in Persian Poetry, Tehran: Aghah. [In Persian]
Shamisa, Sirous. (2009). Literary Criticism, Tehran: Ferdows. [In Persian]