تببین حقایق عرفانی و معرفت شناسی در ساقی نامه های ادب فارسی
محورهای موضوعی : شعر
سید احمد حسینی کازرونی
1
(
استاد زبان و ادبیات دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
)
کلید واژه:
چکیده مقاله :
ساقی نامه، نوعی شعر مثنوی در بحر متقارب است که شاعر در آن خطاب به ساقی مضامینی را در یاد مرگ و بی ثباتی حیات دنیوی و پند و اندرز و حکمت و غیره می آرود. بااینکه این نوع شعر به سبب ذکر باده و جام، با سایر اشعار خمریه تناسب دارد. اگر دو شرط در آن محقق شود. نوع خاصی در میان اشعار فارسی قرار می گیرد یکی اینکه مثنوی باشد، دیگر اینکه در بحر متقارب گفته شود. از سوی دیگر. روح خاص. فلسفی و اخلاقی و عرفانی در این گونه منظومه ها با مضامین عادی و معمولی، تفاوت و کاربردی آشکار دارد. در بیشتر ساقی نامه های ادب فارسی، تجلیات انوار حق، نمودی عینی دارد و شواهد شعری آنها ره نمودی است به معرفت ربّانی. کلید واژه ها: شراب، ساقی، جام. باده، سکر و مستی. عرفان.
Stiglii Nameh is a kind of rhythmic poetry in which the poet addresses the bartender to death and mortal life. Although this kind of poetry is the same as others about wine because of mentioning the red wine and chalice, it's known as a special one in Persian poetry. On the other hand, philosophic ethnic and Gnostic content obviously differs from the ones with ordinary contents.