بررسی تطبیقی داستان جزیره از غزاله علیزاده و من می‌روم نوشته ژان اشنوز از منظر آرای باختین
محورهای موضوعی : شعر
مریم دیباج
1
(گروه آموزشی زبان و ادبیات فرانسه، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه آزاد اصفهان، اصفهان، ایران)
رضوان صادقی قهساره
2
(گروه آموزشی زبان و ادبیات فرانسهدانشکده زبانهای خارجیدانشگاه ازاد اصفهاناصفهانایران)
کلید واژه: باختین, بینامتنیت, گفتگومندی, علیزاده, اشنوز, ,
چکیده مقاله :
در این مقاله با استفاده از مولفه چندصدایی باختین، مصداق ها و کاربست آن را با شیوه توصیفی تحلیلی در داستان جزیره غزاله علیزاده و رمان من می روم از ژان اشنوز بررسی کرده ایم و کوشیده ایم در آغاز به این سوال پاسخ دهیم که چندآوایی چه مولفه هایی دارد و چگونه در این دو داستان نمود پیدا می کند. بر این اساس، تاکید این جستار بر بینامتنیت، چندزبانی و گفتگومندی است، چرا که منطق گفتگومندی و چندصدایی زمینه ساز خلق مفهومی تازه از سوی ژولیا کریستوا به نام بینامتنیت شده است. در ادامه این مولفه ها در هر دو داستان بررسی و تحلیل میشوند. از منظرباختین چندآوایی به معنای وجود چندین صداست. هر شخصیّت بازنمای صدایی‌ست که یک خود فردی را جدای از دیگران نمایندگی می‌کند. داستان جزیره‌ی علیزاده متنی است که توانسته از نفوذ اندیشه تک گویه در گفتمان دوری جوید و زمینه ای مناسب را برای تضارب صداها واندیشه های متنفاوت و نگرش های ناهمگون و در نتیجه پذیرش دیگری به مثابه آگاهی مستقل و جداگانه فراهم آورد. در همین راستا در داستان من می‌روم اشنوز بازی با کلمات، ابهام، نمادپردازی، درهم‌آمیختن ژانرها، اتصال کوتاه، نقل قول‌هایی از نویسندگان دیگر یا بینامتنیت و طنز بیشتر به چشم می‌خورد. برآیند این مقاله آن است بینامتنیت که از مولفه‌های بدیع گفتگومندی می‌باشد در هر دو داستان به وضوح وجود دارد، لذا در نظر داریم با ذکر مثال نشان دهیم این مولفه چگونه در دو داستان نمود پیدا کرده است.
Island” by Ghavaleh Alizadeh, is the story of a one-day trip by a man and woman to the Ashūradeh island. This story is some form of a sequel and ending to her “Tehran’s Nights” novel. In this article and using Bakhtin’s polyphony components, we investigated the examples and their use in this story using a descriptive-analytical approach. We first aimed to answer the question regarding the components of polyphony and their use in this novel. To this end, we emphasized intertextuality, multilingualism, and conversational aspects. Afterwards, these components were analyzed in the story. Bakhtin found the true representation of "polyphony" in Dostoyevsky's works; Polyphony means the presence of several sounds. Every character in Dostoyevsky's works is a representation of a voice that represents an individual self - apart from others. Polyphonic thought to the concepts of "infinity" [ to the entry of the endless self in the same entry] and "self and other" is relevant; Because it is the infinity of people that creates real polyphony. The results of this article indicate that the story by Ms Alizadeh has been successful in avoiding singular ideas in its discourse and providing a suitable basis for different ideas and thoughts and different attitudes, leading to acceptance of others as a separate and independent awareness.