تبیین رابطه فردگرایی افراطی با همبستگی اجتماعی در شهروندان تهرانی
محورهای موضوعی : تحولات اجتماعی
محیا شعیبی
1
(دکتری جامعه شناسی، مدیر اداره سلامت شهرداری تهران.)
کلید واژه: مشارکت اجتماعی, همبستگی اجتماعی, شهروندان تهران, فردگرایی افراطی,
چکیده مقاله :
فردگرایی مفهومی است که در مقابل جمع گرایی جامعه سنتی قرار می گیرد. جامعه فردگرا عدم همنوایی با جمع را ارزش تلقی می کند و بر شکوفایی فردی و بازاندیشی در سنت ها و هنجارهای اجتماعی تأکید می کند؛ هم چنین طبق آن چه عموماً در جامعه شناسی از مفهوم همبستگی اجتماعی مستفاد می شود، این مفهوم به درجه یا نوع هم گرایی یک جامعه و در واقع، به پیوندها و روابطی که اعضای یک جامعه یا گروه را به یکدیگر مرتبط می سازند، اشاره دارد؛ لذا با توجه به این مفاهیم هدف تحقیق حاضر تبیین میزان رابطه شکل گیری فردگرایی افراطی با همبستگی اجتماعی در شهروندان تهرانی است. جامعه آماری این پژوهش شامل شهروندان 65-18ساله تهران می باشد. که تعدادشان بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1390، 5876659 نفر می باشد که در میان مناطق شه تهران با توجه به حجم نمونه که حداقل 384 نفر می بایست باشد، 400 نفر در مجموع و هر منطقه تعداد 80 پرسشنامه با روش نمونه گیری تصادفی پر شد. نتایج تحقیق نشان دهنده این مطلب است که بین دو متغیر فردگرایی افراطی و همبستگی اجتماعی همبستگی نسبتاً ضعیفی وجود دارد و جهت رابطه نیز منفی و معکوس است. مقدار ضریب تعیین تعدیل شده نشان میدهد که متغیر مستقل فردگرایی افراطی قادر به تبیین 9/1 درصد از تغییرات متغیر وابسته (همبستگی اجتماعی) است.
Individualism is a modern concept that is placed against the collectivism of the traditional society. Individual society considers incompatibility with the community as a value and emphasizes individual flourishing and rethinking in social norms and norms.Also, according to the concept of social cohesion generally used in sociology, this concept refers to the degree or type of convergence of a society and, in fact, refers to links and relationships that link members of a community or group to one another. Therefore, according to these concepts, the aim of the research is to explain the relationship between extreme individualism and social cohesion in Tehran's citizens. The statistical population of this research includes 18-65 year olds in Tehran. Their number is 5876659 people in 2011 according to the general population and housing censusAmong the regions with a sample size of at least 384 people, 400 people in total and each region filled out 80 questionnaires by random method. The results of the research indicate that there is a relatively weak correlation between extreme individualism and social solidarity, and the relationship is also negative and inverse. The amount of adjusted adjustment coefficient indicates that the independent variable of extreme individualism can explain 1.9% of the variation of the dependent variable of social correlation.
_||_