ساختار و قالب شعر محلی عربی خوزستان

محورهای موضوعی : زبان، گویش ها و ادبیات عرب

علی افضلی ¹ (استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول)
لیلی عباسی منتظری ² (دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد واحد یاسوج)

تاریخ دریافت : 1390/11/25 تاریخ پذیرش : 1391/02/15 تاریخ انتشار : 1391/03/01

کلید واژه: شعر عربی خوزستان, ساختار و قالب شعر, شعر محلی عربی,

چکیده مقاله :

ایران سرزمینی است متشکل ازقومیت های مختلف که هر یک اداب خاص خود را دارد و در عین پایبندی به فرهنگ بومی، در چهار چوب فرهنگ ملی،ملت واحدی را می سازند. ماندگارترین و موثرترین و مطلوب ترین هنر متداول در میان مردم عرب خوزستان، هنر شعر است. شعر سرایی در میان ایشان بسیار رواج دارد. و علاوه بر انواع شعرهای فصیح، انواع شعرهای عامی و محلی همچون ابوذیه،میمر، هوسه، موال، نعی، چوبیه، حدو، رکبان، دارمی، نایل، دل اللول، و غیره، همواره همدم و رفیق سفر و حضر مردمان عرب خوزستان است. در این مقاله پس از مقدمه ای کوتاه و تاریخی درباره اعرابخوزستان، درباره ی سابقه شعر عربی در این منطقه بیان و ساخنار و قالب معروفترین انواع شعر عربی محلی با ذکر نمونه، بحث می شود.

چکیده انگلیسی:

Iran is a country that has various nationalities. Each one has its own customs. They create one united nation as they are adhered to their ethnic culture in their national cultural framework. The most durable, effective and appropriate conventional art among the Arab people of Khuzestan is the poetry art. Poetry is so common among them. The kinds of eloquent poetries and types of folksy verses such as Abozyye, Meimer, Hose,Mavval, Naee, Chobiye, Hado, Rakban, Darami, Nayel, Dallellol, etc. are always companion of Khuzestan Arab people. In the present article, after one historical introduction to Khuzestan Arabs in details, the history of Arab poetry in this district and the most famous structures and formats of Arab poetries are explained with example

منابع و مأخذ:

1. ابن‌معصوم (1963).  سلافة العصرفی محاسن الشعراء بکل مصر، قطر: مطبعة علی‌بن‌علی.


2. بحرانی، یوسف (1961).  الکشکول، کربلاء: مؤسسۀ مطبعة‌الاعلمی.


3. پورعباسی، عباس (1379). «نگاهی به شعر عربی شیعه در خوزستان»، مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، صص73-86.


4. ربیعی، عبدالعظیم (1419ق). دیوان شعر، ط4.


5. سکرانی، عادل (1385). گزیده‌هایی از شعر عادل سکرانی، ج۱، انتشارات شادگان.


6. سکرانی، عادل (1389). گزیده‌هایی از شعر عادل سکرانی، ج۲، انتشارات شادگان.


7. سکرانی، فاضل(1377). دیوان سکرانی، انتشارات شهید.


8. عزیزی بنی‌طرف، یوسف (1372).  قبایل و عشایر عرب خوزستان، تهران: نشر مهدی.


9. غریفـی، علی‌بن‌عدنان (1404ق). الدّیوان، جمع و إعداد علی العدنانـی الغریفـی، قم: سیدالشّهداء. 


10. موسوی، ابن‌معتوق شهاب‌الدین (1885). دیوان، سعید‌الشرتونی، بیروت: المطبعة الادبیة.