تنوع، غالبیت و غنای گونه‌ای خرچنگ‌های منزوی (سخت پوستان: فوق خانواده Paguroidea) در ناحیه بین جزر و مدی جزیره هرمز
محورهای موضوعی : ارزیابی محیط زیست
نبی الله خیرآبادی
1
(دانشگاه تربیت مدرس، نور)
سید جعفر سیف آبادی
2
(دانشگاه تربیت مدرس، نور)
فریدون عوفی
3
(مؤسسه تحقیقات شیلات ایران)
علیرضا مهوری
4
(مرکز تحقیقات محیط زیست دریایی خلیج فارس و دریای عمان)
کلید واژه: خرچنگ‌های منزوی, تنوع گونه‌ای, غنای گونه‌ای, غالبیت گونه‌ای, جزیره هرمز,
چکیده مقاله :
این مطالعه با هدف بررسی شاخص های تنوع، غالبیت، غنای گونه ای و تعیین ارتباط برخی از فاکتور های محیطی بستر و آب دریا با فراوانی خرچنگ های منزوی سواحل جزیره هرمز انجام شد. شش ایستگاه نمونه برداری در ناحیه جزر و مدی انتخاب شد و نمونه برداری با استفاده از پرتاب تصادفی کوادرات (9 کوادرات 5/0× 5/0) و در چهار فصل (از تابستان 1389 تا تابستان 1390) صورت گرفت. پارامتر های محیطی شوری، درجه حرارت، اکسیژن محلول، pH، دانه بندی رسوبات و شیب بستر اندازه گیری شد و ارتباط آن ها با فراوانی خرچنگ های منزوی با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن (در سطح معنی داری 05/0) تحلیل گردید. جهت محاسبه شاخص های تنوع زیستی (غنای گونه ای مارگالف، غالبیت گونه ای سیمپسون و تنوع گونه ای شانون- وینر) از نرم افزار PAST استفاده گردید. بیشترین میزان شاخص های اکولوژیک در ایستگاه چهار (بین اسکله و تأسیسات پمپاژ آب) و کمترین میزان در ایستگاه شش (معدن خاک سرخ) مشاهده شد که نشان می دهد ایستگاه شش محیطی نامناسب برای زیستن خرچنگ های منزوی است. شاخص های تنوع گونه ای شانون- وینر و غنای گونه ای مارگالف با شیب بستر همبستگی منفی نشان دادند و شاخص غالبیت سیمپسون با در صد وجود ماسه-شن در بستر همبستگی مثبت نشان داد.