ارزیابی عوامل موثر بر زیست پذیری شهری در سکونتگاههای غیررسمی، مطالعه منطقه 14 شهراصفهان
محورهای موضوعی : برنامه ریزی شهری
مهرداد محلوجی
1
,
احمد خادم الحسینی
2
,
حمید صابری
3
,
صفر قائدرحمتی
4
1 - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری، گروه جغرافیا، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2 - دانشیار گروه جغرافیا، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران
3 - استادیار گروه جغرافیا، واحد نجفآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجفآباد، ایران
4 - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، ایران
کلید واژه: شهر اصفهان, سکونتگاه غیررسمی, منطقه 14, زیست پذیری شهر ی,
چکیده مقاله :
رویکرد زیست پذیری به معنای توان و قابلیت یک مکان برای تامین نیازهای زیستی ساکنان اعم از مادی و غیرمادی در جهت ارتقای کیفیت زندگی و ایجاد بستر شکوفایی توانمندیهای عموم شهروندان میباشد و از آنجا که سکونتگاههای غیررسمی از خدمات و امکانات شهری کم بهره بوده و نیازمند توجه به کیفیت شهری میباشند، هدف اصلی این پژوهش ارزیابی عوامل مؤثر بر زیستپذیری شهری در سکونتگاههای غیررسمی منطقه 14 شهر اصفهان میباشد. روش تحقیق کاربردی و در چارچوب روشهای توصیفی – تحلیلی قرار میگیرد. جهت گردآوری دادهها از روش پیمایشی، اسنادی و میدانی استفاده گردیده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از تکنیکهای آماری PLS و روش تصمیم گیری چند معیاره بهره گرفته شده است. از نتایج بدست آمده در ارزیابی صورت گرفته اینکه شاخص اقتصادی در زیست پذیری شهری با میانگین کل 2.13، از متوسط استاندارد پایینتر و از نارضایتی بیشتری در بین ساکنین میباشد. در بین نماگرهای بررسی شده در شاخص اقتصادی، وضعیت سرمایه گذاری در محلات با میانگین 1.8 از کمترین رضایت در بین ساکنین محلات برخوردار میباشد. در عین حال شاخص کالبدی با میانگین کل 2.58 از رضایت بیشتری برخوردار بوده لیکن از متوسط استاندارد کمتر است و در این شاخص نیز نماگر وضعیت برخورداری از خدمات مذهبی با میانگین 3.24 از بیشترین رضایت برخوردار میباشد.
The livability approach means the ability of a place to meet the biological needs of residents, both material and immaterial, in order to improve the quality of life and create a flourishing environment for the capabilities of the general public, and since informal settlements have little use of urban services and facilities. And need to pay attention to urban quality, the main purpose of this study is to evaluate the factors affecting urban viability in informal settlements in the 14th district of Isfahan. The research method is applied and is in the framework of descriptive-analytical methods. Survey, documentary and field methods have been used to collect data. Also, PLS statistical techniques and multi-criteria decision making method have been used to analyze the collected information. From the results obtained in the evaluation, the economic index in urban livability with a total average of 2.13, is lower than the standard average and more dissatisfaction among residents. Among the indicators examined in the economic index, the investment situation in neighborhoods with The average of 1.8 has the lowest satisfaction among the residents of the neighborhoods. At the same time, the physical index with a total average of 2.58 is more satisfied, but it is lower than the standard average, and in this index, the indicator of the status of religious services with an average of 3.24 is the most satisfied
