تأملی بر نسبت بین تعهد به ارائه ی اطلاعات و قاعده تحذیر
محورهای موضوعی : جامع الفقهیهریحانه حسنپور 1 , اسد الله لطفی 2 , مرضیه پیله ور 3
1 - دانشجو ی دکتری رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد ،همدان،دانشگاه آزاد اسلامی،همدان،ایران
2 - دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی ، دانشگاه بین المللی امام خمینی ، قزوین.ایران
3 - استادیار گروه فقه و حقوق
، واحد همدان،دانشگاه آزاد اسلامی همدان،ایران
کلید واژه: قاعده تحذیر, واژگان کلیدی: مسئولیت مدنی, لزوم ارائهی اطلاعات,
چکیده مقاله :
نیاز جامعه ی امروزی و ضرورت مطلع شدن مصرفکننده از اطلاعات اساسی کالا،حقوقدانان را بر آن داشت تا نظریه تعهد به ارائه اطلاعات در قرارداد را پیشنهاد کنند. بر مبنای این نظریه طرفی که در قرارداد آگاهتر میباشد مکلف است اطلاعات خود نسبت به موضوع قرارداد را در اختیار طرف ناآگاه قرار دهد. این مفهوم شباهت فراوانی بهقاعده تحذیردارد. از اینروی پرسش اصلی تحقیق حاضر را میتوان اینگونه مطرح نمود: وجوه اشتراک و افتراق قاعده تحذیر و لزوم ارائهی اطلاعات کداماند. ایده مطلوب نگارنده این است که ضمن مقایسه وجوه اشتراک و افتراق تعهد به ارئهی اطلاعات و قاعده تحذیر بُعد مدنی قاعده تحذیر را نیز نمایان سازد چراکه در مباحث فقهی و حقوقی این بُعد قاعده مغفول واقع شده و بیشتر توجه به بعد کیفری آن شده لذا مقایسه مذکور میتواند ماهیت حقوقی قاعده تحذیر را بهتر نمایان کند.همچنین تعهد به ارائه ی اطلاعات که ادعا میشود از حقوق غربی اقتباس شده است ریشه در قاعده فقهی تحذیر دارد.
The need for today's society and the need for consumers to be informed of the basic commodity information have led the lawyers to propose a "commitment to provide information in the contract" theory. Based on this theory, the party that is aware of the contract is obligated to provide the uninformed party with information about the subject of the contract. Certainly, part of this information is dedicated to the dangers and disadvantages of the correct and incorrect use of the goods; therefore, silence can give rise to the responsibility of the supplier or the manufacturer of the goods, and the provision of information can be taken away as a liability. This concept is akin to the abundance of altruism, since under this rule, any warning and inerrancy results in the elimination of responsibility. Therefore, the main question of the present research can be summarized as follows: the ways of sharing and differentiating the underlying principle and the obligation to provide information. We arrive at the results that there is a general and absolute relation between the inertia and the obligation to provide information.
