جنگ، صلح و ازدواج: روابط خُمارویه طولونی (حک. 270-282ﻫ) با خلافت عباسی
محورهای موضوعی : تاریخ و تمدن اسلامی
1 - استادیار گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
کلید واژه: طولونیان و عباسیان, خمارویه, موفق عباسی, معتضد, قطرالندی,
چکیده مقاله :
این جستار در پی تبیین و تحلیل روابط دولت خودمختار محلی مصر و شام، طولونیان با خلافت عباسیان در دوره امارت خمارویه (270-282ﻫ) است. روابطی که با جنگ شروع شد و با صلح و ازدواجی سیاسی ادامه یافت. پیروزی طولونیان بر عباسیان در جنگ طَواحین بازگشت سلطه طولونیان بر شام و گسترش قلمرو آنان در جزیره را در پی داشت. نمایش اقتدار خمارویه در شام و جزیره، عباسیان را ناچار به پذیرش صلح، و تن دادن به حکومت وی و خاندانش بر سرزمین های بین فرات و نیل کرد. سپس خمارویه به قصد تحکیم روابط و تداوم اقتدار خویش با ازدواجی شکوهمند و پر هزینه دخترش را به همسری خلیفه درآورد؛ اما نه پیمان صلح و نه پیوند زناشویی بقای حکومت فرزندان خمارویه را تضمین نکرد و یک دهه بعد، پس از قتل خمارویه (282ﻫ) در 292ﻫ عباسیان طولونیان را ساقط ساختند و مصر و شام را به قلمرو خلافت بازگرداندند.
This article examines the relationship between the Tulunid, an autonomous dynasty in Egypt and Syria (270-282 A. H.) and the Abbasid Caliphate that was commenced with a war and continued with peace and a marriage. When al-Muwaffaq, brother of Abbasid Caliph and the main enemy of Tulūnids, couldn’t succeed to defeat Ibn Tulun by threats and even psychological warfare, a war sparked with his son Khumārawayh. The outcome was the Abbasids failure that consequently returned the Tulunids domination over Shām(Syria) and the expansion of their territory on the Jazira (Northern Mesopotamia). By absolute authority of Khumārawayh over Shām and Jazira, the Abbasids were forced to accept the peace and affirmed their recognition of the Tulunids as legitimate rulers of the territories between the Euphrates and the Nile. Before the murder of Khumārawayh, which was the beginning of Tulunids decline, his daughter's marriage to Al-Muʿtaḍid caliph strengthened the relationship between the Tulunids and Abbasids.
