اثر نانو ذره‌ی اکسید منیزیم بر استرس اکسیداتیو در مدل پارکینسون موش های صحرایی نر
محورهای موضوعی : فصلنامه زیست شناسی جانوری
هدی قربانی مقدم
1
(گروه زیست‌شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
اکرم عیدی
2
(گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
پژمان مرتضوی
3
(گروه دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)
شهربانو عریان
4
(گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران)
کلید واژه: استرس اکسیداتیو, . بیماری پارکینسون, نانو ذره ی اکسید منیزیم, 6- هیدروکسی دوپامین,
چکیده مقاله :
از آنجا که مطالعات محدودی به ارزیابی اثرات آنتی اکسیدانی نانو ذره ی اکسید منیزیم بر بیماری پارکینسون پرداخته اند، بنابراین هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی اثر نانو ذره ی اکسید منیزیم بر استرس اکسیداتیو در مدل پارکینسون القا شده روی موش های صحرایی نر است. در این مطالعه ی تجربی، 54 موش صحرایی بالغ نر به 9 گروه 6 تایی تقسیم شدند که شامل کنترل سالم، کنترل پارکینسونی دریافت کننده ی 6- هیدروکسی دوپامین در ناحیه بطن جانبی، گروه شم دریافت کننده ی نرمال سالین و گروه های تجربی سالم دریافت کننده نانو ذره ی اکسید منیزیم در دوزهای 5/2، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم، گروه های تجربی پارکینسونی که علاوه بر القای پارکینسون، نانو ذره اکسید منیزیم را در دوز های 5/2، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. تجویز نانو ذره به مدت 30 روز به صورت درون صفاقی بود. پس از آن، پارامتر های استرس اکسیداتیو MDA، CAT و SOD در بافت مغز اندازه گیری گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که درمان با نانو ذره ی اکسید منیزیم به صورت معناداری میزان پارامتر های استرس اکسیداتیو را در بافت مغز کاهش داد (05/0 p <). تیمار نانو ذره ی اکسید منیزیم در دوز های 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم موجب کاهش MDAدر گروه های پارکینسونی نسبت به گروه حیوانات کنترل پارکینسونی گردید، همچنین تیمار نانو ذره ی اکسید منیزیم در دوزهای 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم در گروه پارکینسونی موجب افزایش معنی داری در میزان فعالیت آنزیم های SOD و CAT در مقایسه با حیوانات کنترل پارکینسونی گردید. در نتیجه می توان گفت، نانو ذره ی اکسید منیزیم با اثربخشی بر کاهش فرآیندهای استرس اکسیداتیو در مدل پارکینسون، می تواند نقش امیدوار کننده ای داشته باشد.
Since limited studies have evaluated the antioxidant effects of magnesium oxide nanoparticles on Parkinson's disease, the aim of this study is to investigate the effect of magnesium oxide nanoparticles (MON) on oxidative stress in the Parkinson's model in mice. In this experimental study, 54 adult male rats were divided into nine groups of six, including: healthy control group, parkinsonian control group receiving 6-hydroxydopamine in the lateral ventricle, sham group receiving normal saline and healthy experimental group receiving magnesium oxide nanoparticles in doses of 2.5, 5 and 10 mg/kg and experimental Parkinson's groups that in addition to inducing Parkinson's, received magnesium oxide nanoparticles in doses of 2.5, 5 and 10 mg/kg. Administration of nanoparticles was intraperitoneal for 30 days. After that, oxidative stress parameters MDA, CAT and SOD were measured in the brain tissue. The results of the present study showed that treatment with magnesium oxide nanoparticles significantly reduced the amount of oxidative stress parameters in the brain tissue (p < 0.05). Magnesium oxide nanoparticle treatment in doses of 5 and 10 mg/kg decreased MDA in parkinsonian groups compared to parkinsonian control animals. Also, the treatment of magnesium oxide nanoparticles in doses of 5 and 10 mg/kg in the parkinsonian group caused a significant increase in the activity of SOD and CAT enzymes compared to parkinsonian control animals. As a result, it can be said that magnesium oxide nanoparticle can play a promising role with its effectiveness in reducing oxidative stress processes in Parkinson's model.
1. Abdolahzadeh Dashti M., Kesmati,M, Khaje Por L., Najafzadeh Varzi H. 2014. The preventative role of Mgo nanoparticles in amnesia induced by morphine in mouse. Iranian Veterinary Journal, 10(3):55-64.
_||_
