A Survey on Turkey Rearing in Rural Areas of Kwara State, Nigeria

محورهای موضوعی : Camel

O.J. Amao ¹ , K.L. Ayorinde ² , T.R. Fayeye ³

1 - Department of Animal Production, University of Ilorin, P.M.B. 1515, Ilorin, Kwara State, Nigeria
2 - Department of Animal Production, University of Ilorin, P.M.B. 1515, Ilorin, Kwara State, Nigeria
3 - Department of Animal Production, University of Ilorin, P.M.B. 1515, Ilorin, Kwara State, Nigeria

تاریخ دریافت : 1392/07/18 تاریخ پذیرش : 1392/09/24 تاریخ انتشار : 1393/06/10

کلید واژه: Turkey, Breeding, Extension service, Housing, plumage colour,

چکیده مقاله :

A participatory rural appraisal technique (PRAT) was used to obtain information from 132 randomly selected turkey farmers in two out of four agricultural development zones in Kwara state, Nigeria. Data were obtained on socio-occupational status of farmers, their production objectives, experience, flock structure, management practices, marketing and consumption of turkey eggs. The results showed that there was more male turkey farmers (52.27%) than females. The average age of farmers was 52.6 years and was either Christian or Muslim (43.18% vs. 56.82%). Most of the farmers were literate and relied solely on the local breed for their production. The mean flock size was 13 birds per farmer. The observed plumage colours were black, white and lavender. Over 90% of the birds were kept either extensively or in a semi-intensive system using locally available food wastes and grains. The mean mating ratio was 1: 1.66. Birds were selected mainly for body weight, while most of the sale of turkey occurs during Christmas (65.15%). About 79% of farmers consume turkey eggs meant for hatching because of their love for the taste of the eggs or due to the inability of the hen to incubate all eggs at once. Results indicate that turkey production is still at subsistence level characterised by poor breeding, feeding, housing and marketing. Improved turkey production will require a more vigorous public extension services. It also calls for the introduction of improved local or crossbred turkeys with a higher genetic potential.

چکیده انگلیسی:

برای به دست آوردن اطلاعات از 132 پرورش دهنده بوقلمون به صورت تصادفی و در دو منطقه از مناطق چهارگانه توسعه کشاورزی در ایالت کاوارا در نیجریه، از روش ارزیابی مشارکتی روستایی (PRAT) استفاده شد. اطلاعات مربوط به وضعیت اجتماعی و شغلی پرورش دهندگان، اهداف تولید آنها، تجربه، ساختار گله، شیوه‌های مدیریت، بازاریابی و مصرف تخم بوقلمون به دست آمد. نتایج نشان داد که تعداد پرورش دهندگان مرد (27/52 درصد) از زنان بیشتر است. متوسط سن کشاورزان 6/52 سال بود که مسیحی یا مسلمان بودند (18/43 درصد در مقابل 82/56 درصد). بسیاری از پرورش دهندگان باسواد بودند و تنها به نژاد محلی برای تولید متکی بودند. متوسط اندازه گله 13 پرنده در هر پرورش دهنده بود. رنگ پرهای مشاهده شده، سیاه و سفید، سفید و بنفش کمرنگ بود. بیش از 90 درصد از پرندگان در سیستم باز و یا در یک سیستم نیمه متراکم با استفاده از ضایعات مواد غذایی موجود و دانه‌ها نگهداری می‌شدند. نرخ متوسط جفت‌گیری 66/1:1 بود. پرندگان به طور عمده برای وزن بدن انتخاب می‌شدند، در حالی‌که بیشتر فروش بوقلمون در کریسمس (15/65 درصد) رخ می‌دهد. حدود 79 درصد از پرورش دهندگان تخم بوقلمون‌های قابل جوجه‌کشی را برای دوست داشتن طعم و مزه آن مصرف می‌کردند و یا به دلیل این‌که پرنده توانایی جوجه‌کشی تمام تخم‌ها را در یک بار ندارد. نتایج نشان می‌دهد که پرورش بوقلمون هنوز هم با ضعف اصلاح نژاد، تغذیه، جایگاه نگهداری و بازاریابی مواجه است. بهبود پرورش بوقلمون نیازمند خدمات توسعه عمومی بهتر است. همچنین معرفی بوقلمون محلی یا دورگه شده با نژادهای با پتانسیل ژنتیکی بالاتر ضروری است.