مولفه‌های زبانی در اشعار شهراد میدری
محورهای موضوعی : ادبیات فارسی
کلید واژه: سبک‌شناسی, سبک‌شناسی لایه‌ای, سبک&rlm, شخصی, مولفه‌های زبانی, Shahrud Mardi, personal style, language components,
چکیده مقاله :
حسین (شهراد) میدری از جمله شاعران نسل جوان در شعر معاصر فارسی است. او از پیروان شعر نئو کلاسیک است. در این پژوهش کوشش شده است که با روش سبک شناسی لایه‌ای، سبک اشعار این شاعر تبیین شود. به همین منظور، پس از مقدّمه، اشعار میدری از جنبه‌های گوناگون زبانی، واکاوی شده است. اغلب اشعار این شاعر در قالب غزل و دوبیتی سروده شده است. ترکیبات تازه، تنوع وزن و وحدت موضوع در غزلیات و پیوند زبان ادبی و محاوره از ویژگی بارز اشعار اوست. زبان غزلیاتش روان‌تر از دوبیتی‌های اوست. از باستان‌گرایی به فراخور محتوا استفاده کرده است. لغات عربی در شعرش کم است. میدری در اشعار نخستین خود، از ترکیبات تازه کمتر استفاده کرده است و به تدریج بر میزان استفاده از ترکیبات تازه افزوده است. شرایط اقلیمی نیز بر شعر او تاثیر‌گذار بوده است. زبان شعر او به خصوص در غزلیات، ضمن حفظ بلاغت و شیوایی خاص غزل به زبان روز نزدیک شده است.
Hussein (Shahrad) is one of the young generation poets in Contemporary Persian poetry. He is a follower of neoclassical poetry. In this research, the style of poetry style is explained by the style of style. For this reason, after the introduction, poetry has been drawn from various aspects of linguistics. Most of the lyrics of this poet are written in the form of ghazal and dubaite.The fresh ingredients, the diversity of rhythm and the unity of the subject in the sonnets, and the connotation of the literary and colloquial language are the hallmark of his poems. His native language is smoother than his duobs. Has used archaism for content. Arabic words are low in his poetry. In his first poems, Mardi has used less fresh ingredients and gradually increased the use of new ingredients. Climate conditions have also affected his poetry. The language of his poetry, especially in the poetry, while preserving the rhetoric and special style of the ghazal, is close to the language of the day.
_||_