بررسی زیباشناختی غزل پست مدرن با تکیه براشعار رضا براهنی و سید مهدی موسوی

محورهای موضوعی : ادبیات فارسی

یسرا طهماسبی زاده ¹ , شاهرخ حکمت ²

1 - اموزش و پرورش اراک
2 - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی اراک

تاریخ دریافت : 1400/12/17 تاریخ پذیرش : 1401/03/01 تاریخ انتشار : 1401/03/01

کلید واژه: هنجارگریزی, غزل پست مدرن, آشنایی زدایی, ابهام, زیبا شناسی,

چکیده مقاله :

چکیده مکتب پست مدرنیسم در دهه هفتاد به واسطه ترجمه آثار غربی و سفر شاعران و نویسندگان به کشورهای غربی در ایران رواج یافت. این مکتب بر خلاف مدرنیسم تمایل به بازگشت به دوران پیشین و وام گیری از اسطور ها و باستانگرایی بود. آثار این مکتب تفاوت‌های مهمی با سایر مکاتب ادبی داشته و غالبا دارای ابهام و پیچیدگی است. رضا براهنی و سید مهدی موسوی دو تن از شاعران این نوع شعر هستند که در این پژوهش اشعار آنها از نظر زیباشناسی مورد بررسی قرار گرفته است. براهنی خود یکی از نظریه پردازان شعر پست مدرنیسم است و در اشعار وی مولفه های پست مدرنیسم را بیشتر می توان دید . مولفه های پست مدرن در اشعار این دو شاعر شامل مواردی چون: سپید نویسی، معنا گریزی، تکرارهای فراوان، هنجار گریزی واژگانی و دستوری، آشنایی زدایی است، اما نحوه کاربرد این عناصر متفاوت است. اشعار براهنی در قالب نیمایی است و از نظر تصویری و نوشتاری نیز مولفه های پست مدرن را در خود دارد؛ ولی موسوی بیشتر در قالب شعر کلاسیک با مصراع های هم اندازه شعر سروده است.

چکیده انگلیسی:

The school of postmodernism became popular in Iran in the 1970s through the translation of Western works and the travel of poets and writers to Western countries. Unlike modernism, this school tended to go back in time and borrow from myths and antiquity. The works of this school have important differences with other literary schools and are often ambiguous and complex. Reza Braheni and Seyed Mehdi Mousavi are two poets of this type of poetry, whose poems have been studied aesthetically in this study. Braheni himself is one of the theorists of postmodernist poetry and in his poems the components of postmodernism can be seen more. . The postmodern components in the poems of these two poets include such things as: white writing, semantic avoidance, frequent repetitions, lexical and grammatical aberration, familiarization, but the way these elements are used is different. Braheni's poems are in the form of Nimai and have postmodern elements in terms of image and writing; But Mousavi has written more in the form of classical poetry with the same stanzas of poetry.